Recensie De adoptie 3 HC Wajdi
door Arno Monin & Zidrou

Voor de tweede cyclus van Adoptie begint scenarist Zidrou gewoon weer van voren af aan: met een nieuwe adoptie!
En waarom ook niet; er valt meer dan genoeg te vertellen over een ingrijpende gebeurtenis als het adopteren van andermans kind. Zéker als dat kind uit een ander werelddeel afkomstig is.
Adoptie is een mooi ding, maar kan heel stressvol zijn.
En dat geldt zowel voor ouder áls kind...

In dit derde deel maken we kennis met Wajdi, afkomstig uit het oorlogsgebied Jemen.
Hij vindt onderdak bij Gaëlle en Romain, die zelf al twee oudere kinderen hebben. Maar Wajdi is ook niet zo piep meer, hij is al tien... Dat, én zijn traumatische verleden, maken aanpassing lastig.
Hij is dol op het altijd in ruime mate voorradige eten, de kat en zijn kamer, maar als iemand hem wil aanraken schrikt hij terug. En als je hem te na komt...

Zidrou vertelt wederom een heel emotioneel verhaal en doet dat op heel natuurlijke en invoelbare wijze. Het teken- en schilderwerk van Arno Monin is zacht en geruststellend warm.
Maar – net als bij deel één van de reeks – staat ook aan het eind van dit derde deel ineens álles op z'n kop en moet de lezer maar weer afwachten hoe Zidrou in het volgende deel de scherven bijeen gaat rapen...

(Hans Hartgers)

Interesse? Koop het album hier!