Recensie De kleuren van de brand HC
door Christian de Metter naar Pierre Lemaitre

Christian de Metter is niet zo heel bekend in de Nederlandse stripscène.
De slechts een kort leven beschoren uitgeverij Toog vertaalde De priester en de driedelige serie Emma van zijn hand.
Shutter Island en Scarface – in de eveneens kortlopende reeks Kaliber – volgden en daarna werd het stil tot Tot ziens daarboven naar een roman van Pierre Lemaitre indruk op ons maakte.
Dat verhaal over een getraumatiseerde oorlogsveteraan eindigt met zijn zelfmoord, dus dat er een vervolg op zou komen is op z'n zachts gezegd onverwachts.
Toch gaat De kleuren van de brand verder waar Tot ziens daarboven ophield..

Zeven jaar zijn verstreken na de dramatische dood van Tot ziens daarboven-hoofdrolspeler Édouard.
Het vervolg begint met de dood van diens vader, de bankier Marcel Péricourt.
Édouard's zus Madeleine is de eigenlijke hoofdrolspeelster van De kleuren van brand. Op de dag dat haar vader begraven wordt stort haar zoontje Paul zich voor de ogen van het rouwende publiek uit het raam! Hij overleeft de val, maar zal nooit meer kunnen lopen.
Het imperium van de bankier is nu in handen van een gehandicapt jongetje...
Dit alles zeer tot ongenoegen van Charles Péricourt, de broer van de overledene. Hij had namelijk gerekend op een stevige erfenis om zijn geldproblemen op te lossen...
Madeleine runt de dagelijkse zaken maar toont door de medische toestand rond haar zoon nauwelijks belangstelling voor de bank en laat het grotendeels over aan Gustave Joubert.
Die keert zich tegen haar als zij z'n liefde afwijst en één en ander leidt tot een zeer geraffineerd spel dat de totale financiële ondergang van Madeleine en Paul tot gevolg heeft.
Maar Madeleine laat zich niet zomaar plukken en slaat – minstens zo geraffineerd – terug!

De roman van Pierre Lemaitre ken ik niet, maar zijn verhaal zit erg goed in elkaar en De Metter heeft een prima vertaalslag naar het medium strip gemaakt.
Veel fysieke actie zit er niet in een verhaal als dit, maar het losse tekenwerk en de diepe kleuren houden het grafisch aantrekkelijk.
De kleuren van brand is een heel ander album geworden dan Tot ziens daarboven, maar is minstens zo geslaagd.

(Hans Hartgers)

Interesse? Koop het album hier!