Recensie Vrije Vlucht HC Juffrouw Baudelaire
door Yslaire

Welbeschouwd is het niet meer dan logisch dat Yslaire zich een keer zou wagen aan een biografie van Baudelaire. Zijn doorbraakstrip Samber heeft niet alleen een soortgelijke decadent-romantische sfeer als het werk van de verdoemde dichter; Samber speelt zich ook zo'n beetje af in hetzelfde tijdperk als waarin Baudelaire zijn Les Fleurs du mal schreef.

Ik zal maar meteen toegeven dat ik weinig heb met gedichten en van Baudelaire niet veel meer afweet dan wat ik hierboven schreef. Toch heb ik het gevóel dat Yslaire met Juffrouw Baudelaire een vrij goed beeld geeft van de man.
Hij houdt een slag(je) om de arm door van zijn Vrije vlucht album geen biografie van de dichter zélf te maken, maar van diens zwarte muze Jeanne Duval.
Jeanne's mystiek is de hoofdoorzaak dat de dandy-dichter zich tot haar voelde aangetrokken, maar ook Jeanne's zwarte huidskleur had ongetwijfeld iets mee te maken met de fascinatie die hij voor haar voelde – iets dat halverwege de negentiende eeuw bij gegoede burgers als Baudelaire's stiefvader niets dan walging opgewekt moet hebben.
Zoals het een kunstenaar betaamt had Baudelaire een onstuimige liefdesrelatie met haar, maar het paar kende ook periodes waarin ze geen enkele rol in elkaars leven speelden. 
Van Baudelaire's zwarte venus is eigenlijk nog minder bekend dan van Baudelaire zélf, maar Yslaire weet van haar een vrouw van vlees en bloed te maken en schetst heel overtuigend een leven voor Juffrouw Baudelaire, waarin hij en passent Baudeliare zélf portretteert. Voorzichtig is hij daarbij niet: onder zijn handen gaat het paar zich te buiten aan alcohol, dierlijke lust en drugs, heeft lief maar gaat ook gebukt onder (zelf)haat, walging en bitterheid.

Opvallend is Yslaire's tekenwerk en zijn aparte, stemmige kleurgebruik. Hij staat te boek als een precies tekenaar maar neemt in dit album de vrijheid om hier en daar haast onaf ogende schetsen gewoon op te nemen in de vertelling. Het maakt dat deze 150 pagina's tellende biografie grafisch gezien constant boeiend blijft.
'Zware' kost is het wel, maar dat kan ook niet anders als je de 'verboden' dichter als uitgangspunt neemt...
Een album dat Yslaire uiteindelijk wel een keer móest maken maar dat ik voor mij niet zag aankomen...

(Hans Hartgers)

Interesse? Koop het album hier!