Recensie Ravian oneshot 2. Het pantser van de Jakolass
door Manu Larcenet naar Christin & Mezieres

Ravian's geestelijke vaders Jean-Claude Mézières en Pierre Christin kiezen zélf de auteurs voor hun Ravian oneshot-reeks.
Hun keuze voor Manu Larcenet (Blast, Het verslag van Brodeck, De dagelijkse worsteling) is niet de meest voor de hand liggende.
Larcenet staat bekend om complexe, diepgravende strips over duistere thema's en hoort meer thuis in de hoek van de auteurstrips dan in die van de genrestrip.
Zijn kijk op Ravian in Het pantser van Jakolass zal menig Ravian-fan afschrikken. Achter het felkleurige omslag gaat een in sombere tinten gevat verhaal schuil met op het eerste gezicht kriebelige tekeningetjes. Niks gestileerd en gelikt tekenwerk á la Mézières, Larcenet doet zijn eigen ding met Ravian.

René is een dichtende aardbewoner met een hang naar de kosmos. Al na een paar pagina's blijkt waarom. Ravian's geest zit gevangen in het lichaam van deze onappetijtelijke, drankzuchtige loser.
René ziet het na zijn 'weerzien' met Laureline helemaal zitten, Laureline minder.
Larcenet's Ravian is in elk geval gráppig!
Én inventief! Hij zet een prima scenario op, vol verrassingen en onverwachte wendingen. Soms wat kort door de bocht (de ontsnapping van de strafplaneet Walawalla waarvan ontsnappen onmogelijk is wordt wel heel simpel opgelost) maar Larcenet vertelt hier met veel vaart een erg leuk verhaal. Zijn vreemde gevoel voor humor wringt nergens met de karakters van Mézières en Christin, al levert een blik door Larcenet's bril wel een heel ander avontuur op dan we van Ravian gewend zijn.
Ik vind het een aanvulling... en een aanwinst!

(Hans Hartgers)

Interesse? Koop het album hier!