Recensie Een godverdomse klootzak 1. Isabel
door Olivier Pont & Regis Loisel

Toegegeven, het valt wel op... maar wát een LELIJKE titel heeft de nieuwste pennevrucht van Régis Loisel!
Ik moest me echt een beetje over m'n weerzin heenzetten om Een godverdomse klootzak een kans te geven. 
En niet alleen om die vloek... Taalkundig gaat het me ook aan 't hart.
Maar goed: volgens Bo Diddley kun je een boek niet beoordelen op z'n voorkant...

Wat er binnen in het album te vinden is, is meer dan prima!
Olivier Pont verraste ons onlangs nog met het schitterende Losse eindjes en de integrale van zijn klassieker Over de grenzen van de tijd is ter gelegenheid van de klootzak opnieuw uitgegeven.
Zijn tekenwerk is ook hier weer dik in orde. Met veel zwier zet hij Loisel's personages op papier.
Eveneens oogstrelend is de inkleuring van François Lapierre.

En het verhaal? Op zoek naar de tijdvogel, Peter Pan, Magasin General en De grote dode waren allemaal héél verschillend van verhaal en sfeer en Loisel slaat hier opnieuw een totaal andere richting in.
Waar het allemaal precies naartoe gaat is nog niet duidelijk, maar Loisel zet een interessant spel op stapel.
Max keert terug naar het land van zijn jeugd, het Amazonegebied, waar hij op zoek gaat naar zijn vader.
Hij heeft hem nooit gekend, maar er zijn twee kandidaten voor de vacature. Ze staan – met hem – op twee foto's uit de nalatenschap van Max' moeder.
Als hij wat gaat rondvragen valt meteen op dat er iets duisters is met die twee mannen. Het gaat dan ook vrijwel meteen mis... Als Max een lift krijgt naar het mijnwerkerskamp – waar hij meer te weten hoopt te komen – barst het geweld in alle hevigheid los.
Dat belooft nog wat voor de toekomst!

(Hans Hartgers)

Interesse? Koop het album hier!