Recensie Nick Cave Mercy on me HC De getekende biografie
door Reinhard Kleist

Hoe maak je een biografie van een ongrijpbaar artiest als Nick Cave?
Enerzijds dien je de man en zijn creativiteit eer aan te doen, anderzijds moet de lezer toch aan het eind van het album het idee hebben dat hij wat heeft opgestoken over het leven van de zanger.
Over het leven van Nick Cave zijn al diverse films gemaakt, die artistiek allemaal even verantwoord zijn, en prachtig om te kijken, maar die nou niet direct het mysterie bloot leggen. Eerder wordt de man er nog enigmatischer van. Geeft niet, maar in strip heb je niet als in film de beschikking over dat waar een popartiest zich het meest mee manifesteert: zijn muziek.
Cave's muziek horen zegt meer dan duizend woorden kunnen beschrijven. Het gaat van fluisterzachte ballades – die zelfs je schoonmoeder zouden kunnen bekoren – naar oorverdovend, haast structuurloos kabaal, soms zelfs binnen één nummer.
Alles draait om het overbrengen van emotie en (ik speel even psycholoog van de kouwe grond) het voorkomen van verveling.

Reinhard Kleist – die eerder een prachtige stripbiografie over Johnny Cash maakte – moet het zonder het machtige wapen van de muziek stellen in zijn stripbiografie Mercy on me. Toch waagt hij zich aan deze monsterklus en hij brengt het er verrassend goed vanaf!
Kon hij bij Johnny Cash I see a darkness nog leunen op onder andere de film I walk the line, bij Nick Cave Mercy on me moest hij zelf een invalshoek en manier van vertellen verzinnen. Dat doet hij door Cave te confronteren met zijn eigen schepselen: De figuren die hij bezingt in zijn nummers en beschrijft in zijn roman And the ass saw the angel.
Het werkt!
Eigenlijk is zijn strip meer een biografie van Cave's werk dan van zijn leven. Vaak wordt dat door elkaar gehaald, maar het zijn twee totaal verschillende dingen. Zeker bij Cave, bij wie het creatieve proces voorop staat en die zijn privéleven het liefst buiten de schijnwerpers houdt.

Hoewel Kleist een expressionistisch tekenaar is weet hij verbazingwekkend goed Nick Cave, Mick Harvey, Blixa Bargeld en andere Bad Seeds te treffen op papier. Knap, want ondertussen laat hij ogenschijnlijk ook zijn penseel de vrije loop om te voorkomen dat het statisch wordt. Cave staat bekend om zijn dramatischem theatrale poses en die komen in de tekenstijl van Kleist erg goed uit de euh... inkt.
Hoe interessant Mercy on me is voor mensen die niet bekend zijn met het werk van Nick Cave & The Bad Seeds kan ik niet goed beoordelen. Hun muziek is zelden langer dan een paar weken niet te horen in mijn huiskamer. Wat ik wel kan beoordelen is de kwaliteit van de strip an sich. Mercy on me is geen opsomming van feitjes of een een geïllustreerde discografie geworden, maar een dooltocht door het hoofd van Nick Cave. Geen duister hoekje wordt overgeslagen...
Als je dit meer dan 300 pagina's tellende album uit hebt zijn de mysteries rond Cave niet allen onthuld, maar is de belangstelling voor zijn werk – lijkt me – flink aangewakkerd.

(HH)

Interesse? Koop het album hier!