Recensie Millennium
3 De vrouw die met vuur speelde deel 1,
4 De vrouw die met vuur speelde deel 2 &
5 Gerechtigheid deel 1
door Sylvain Runberg, Jose Homs & Manolo Carrot (Man)
(naar Stieg Larsson)

Millennium van Stieg Larsson kreeg zoveel lof toegezwaaid dat De Strip-Aap eigenlijk niet eens meer mee hoeft te zwaaien. Het moge iedereen duidelijk zijn dat het verhaal waarop Millennium de strip is gebaseerd van topkwaliteit is. Waar we het wel even over kunnen hebben is de vertaalslag die Runberg, Homs & Man hebben gemaakt om het verhaal te bewerken voor de stripversie. Omzettingen naar een ander medium vallen immers meer dan eens tegen.
Hoe vaak verzucht je na afloop niet: 'Ik vond het boek toch beter.'
Ongetwijfeld zullen er Larsson-fans zijn die dat sentiment ook in dit geval onderschrijven, maar wij beoordelen Millennium nu even enkel op haar eigen merites:
Heeft deze bewerking een goed stripverhaal opgeleverd?
Ja, driewerf ja!
Sylvain Runberg vertelt een gecompliceerd verhaal dat ook nog eens veel verschillende 'acteurs' kent.
Hij springt zonder al te veel uitleg van de ene situatie naar de andere, zonder dat de lezer daarbij in totale verwarring achter blijft.
Runberg jongleert met tijdlijnen en locaties, maar houdt al zijn 'bordjes' en 'ballen' in de lucht. Haast vanzelfsprekend, zodat me eigenlijk pas bij het schrijven van deze bespreking opvalt hoe knap dat is. Millennium is geen leeghoofdig vermaak, je moet je gedachten er goed bij houden, maar je hoeft niet voortdurend paniekerig terug te bladeren om te checken hoe het nou ook al weer zat.
De tekeningen van de tweede cyclus De vrouw die met vuur speelde zijn niet van Jose Homs – die de eerste cyclus voor zijn rekening nam en die ook de derde cyclus zal tekenen – maar gemaakt door Manolo Carrot alias Man. In eerste instantie was ik daar wat teleurgesteld over, maar Man's tekenstijl ligt dicht genoeg tegen die van Homs aan om geen al te grote stijlbreuk teweeg te brengen en ze zijn – hoewel wat saaier – iets minder rond en karikaturaal. Iets dat eigenlijk beter past bij het verhaal.
...Want daar is weinig lolligs aan.

Lisbeth Salander duikt na alle belevenissen in deel 1 & 2 weer op en is vastbesloten om uit te dokteren wie Zala is, al was het alleen maar om te bewijzen dat ze onschuldig is aan de de drie moorden waar ze van beschuldigd wordt.
Om haar onschuld te bewijzen dient Salander – die mede dankzij haar geweldadige verleden en haar onaangepastheid alle schijn tegen heeft – uit handen van de politie te blijven. Mikael Blomkvist doet onderzoek naar de handel in blanke slavinnen en stuit ook al op Zala.
Een hernieuwde samenwerking tussen de twee is onvermijdelijk en zal Salander's verleden op ongemakkelijk wijze oprakelen.
De strip staat bol van misbruik, prostitutie en geweld, en de auteurs hebben niet geprobeerd om het mooier voor te doen dat het is.
Je struikelt regelmatig over de lijken die door de daders als oud vuil aan de kant geschoven zijn. Wat zeg ik: De doden worden niet eens aan de kant geschoven. Ze stappen er gewoon overheen!
Het draagt bij aan de geloofwaardigheid van de strip, die spannend is, gewelddadig, ongemakkelijk, maar ook menselijk op zijn tijd.
Ik kan niet wachten tot het afrondende deel zes verschenen is; want dan mag ik ze allemaal nóg een keer lezen...

(HH)

Interesse? Koop het album hier!