Recensie Jeruzalem
door Guy Delisle

Tekenen kun je in principe overal, wat dat betreft heeft Guy Delisle het ideale beroep voor het leven dat hij leidt. Aangezien zijn vrouw voor Artsen zonder grenzen werkt zit hij regelmatig voor langere periodes in het buitenland. Begonnen als single en als animator is Delisle inmiddels getrouwd, heeft twee nog jonge kinderen en is hij niet langer in dienst van een tekenfilmstudio, maar een autonoom striptekenaar. Voor het nieuwste project waar zijn vrouw aan werkt komt hij een jaar lang in Jeruzalem terecht.
Mooier kan bijna niet. Een jaar de tijd om met Westerse ogen naar één van de meest interessante steden ter wereld te kijken. Als daar geen mooi stripboek uit rolt...
Zo eenvoudig blijkt het allemaal niet te wezen. Met twee kleine kinderen komt er voor Guy van werken niet veel en dus gaat het jaar aan hem voorbij zonder dat hij een groot project van de grond krijgt. Schetsen doet hij wel veel – dat doet hij eigenlijk het liefst – en hij begint aan een weblog. Dat weblog is de basis van wat uit zal groeien tot zijn vierde reisboek Jeruzalem.

Guy Delisle is geen politiek tekenaar of striptekenend journalist, zoals bijvoorbeeld een Joe Sacco. Hij neemt niet echt een standpunt in, en daarmee is zijn Jeruzalem-strip niet te vergelijken met bijvoorbeeld Sacco's Onder Palestijnen of met Israel in 60 dagen, waarin auteur Sarah Glidden een birthright-reis naar het heilige land maakt wat bij haar de nodige gemengde gevoelens oproept.
Bij Delisle krijg je meer het gevoel dat hij – net als jij – ook maar een soort toerist is, eentje die toevallig wat langer is blijven hangen dan veertien dagen. Hij laat je zien wat hij gezien heeft en daar mag je zelf je conclusies aan verbinden, zonder dat hij daar een belerende rol in wil spelen. Delisle's hoofdthema lijkt zijn eigen verwondering te zijn.
Wat Delisle ook niet doet is grappen maken. Vanzelfsprekend gebeuren er wel eens grappige dingen in zijn leven, maar doorgaans noteert hij redelijk droog de alledaagse dingetjes. Het meest zie je hem thuis met de kinderen of schetsend ergens in de stad of bij de muur, die – ook grafisch gezien – veel indruk op hem maakt, maar Delisle strips gaan niet over wat hem ten diepste beweegt. Zijn werk en de plaats waar hij is, meer laat hij eigenlijk niet los. Hij vertelt ons hoe hij zijn werk doet en hoe zijn omgeving hem dat onmogelijk maakt of hem daarin juist stimuleert.
Best een beetje een saai mannetje eigenlijk, die Delisle.
Toch in slaagt hij erin om zijn verblijf in Jeruzalem te transformeren tot een bijzonder boeiende strip.
Hoe? Geen idee, dat is het geheim van de smid.
Hij is sympathiek, geïnteresseerd, nieuwsgierig en heeft geen last van overvloedig ego, maar goed, dat zijn geldt voor wel meer mensen...
Misschien moet ik maar concluderen dat Delisle gewoon een heel goede stripmaker is!

(HH)