Recensie Canardo 20
Een flater van formaat HC

De nieuwe Canardo begint met een zat konijn. Da's altijd een goed begin...
Het konijn in kwestie is commissaris Garenni, die we in de laatste Canardo-verhalen al vaker tegenkwamen. Al te snugger is Garenni niet, maar nog nooit eerder raakte hij in zó in de knoei als deze keer. In kennelijke staat begeeft hij zich naar een roofoverval, maar als hij zijn revolver wil trekken is die pleite. Eigenlijk maar goed ook, gezien zijn toestand. Met zijn zatte kop richt hij dan maar een denkbeeldig wapen in de richting van de overvallers.
'Pang pang!' Garenni's jonge en fanatieke collega inspecteur Galesloot gaat neer.
Verbaasd kijkt Garenni naar zijn lege handen.
Later onderzoek wijst uit dat de zwaargewonde agent getroffen is door een kogel die uit Garenni's dienstwapen afkomstig is! Garenni kan zijn baan als commissaris verder wel vergeten...
Zijn vrouw geeft het echter nog niet op; schakelt Canardo in en blijkt ook niet te beroerd zèlf even de handen uit de mouwtjes te steken...

Sokal slaagt er in het niveau van Canardo constant te houden. Het tekenwerk – gedeeltelijk getekend door Sokal's assistent Pascal Regnauld – wordt er door deze wisselwerking niet altijd beter op. Vooral de achtergronden en de auto's worden een beetje te karikaturaal en passen beter in een Robbedoes dan in deze strip. Maar toch, een Canardo is altijd weer leuk om te lezen!

(HH)