Recensie Nachtuil 1, 2, & 3 HC
Hugault & Yann

Liefhebbers van technische details kunnen bijzonder enthousiast raken van het verhoudingsgewijs grote aanbod aan vliegtuig-strips. Zelf heb ik niets met machines en al helemaal niet met vliegtuigen. Knap hoor, dat ze die dingen de lucht in krijgen, maar ik hoef niet te weten hoe dat nou precies in z'n werk gaat. De Buck Danny's van Hubinon heb ik wel in mijn kast staan, maar dat is meer vanwege het historisch belang van de strip. Het is één van de fundamenten van de Europese strip en de tekeningen van Hubinon hebben zo'n fijn sfeertje, zeker als je oudere drukjes hebt met die mooi kleurtjes.
De enige pilotenstrip die ik echt met plezier gelezen heb is Tangy & Laverdure – net als Buck Danny geschreven door Jean-Michel Charlier. Leuke verhalen en mooi tekenwerk van Asterix-tekenaar Uderzo en (ietsje minder vond ik) Jijé.
Na nog enkele Dan Coopers hield ik het wat piloten en vliegtuigen betreft voor gezien.
Toen uitgeverij Silvester op de proppen kwam met Boven de wolken aarzelde ik. Dat zag er toch wel weer mooi uit. De combinatie vliegtuigen en damesondergoed, die vrij prominent op de voorkant van het eerste deel aangetoond werd, hield me echter tegen. Of dat terecht was weet ik niet. Ik heb Boven de wolken niet gelezen, maar ben nu wel begonnen aan diens opvolger Nachtuil.
De verkoop is – zeker voor een harde kaft – erg goed en de tekeningen... tja, heel mooi. Ik besloot mijn reserves overboord te gooien en het maar eens te gaan lezen en ik moet zeggen: het viel niet tegen...

Wat Nachtuil zo verteerbaar maakt is dat de hoofdpersoon Wulf, hoewel in dienst van de Nazi's, niets van het Nationaal Socialisme moet weten. Zo heeft hij het hakenkruis van zijn kist laten verwijderen en ligt hij regelmatig overhoop met zijn superieuren. Helaas voor het regime is hij wel een Ace-vlieger en ligt de Luftwaffe zo'n beetje op z'n kont. Ze kunnen zich niet veroorloven ook maar één vlieger te missen. Er vliegt zelfs een half-jood in het eskader mee!
Wulfs dwarse gedrag geeft de strip meer diepte, want Wulf strijdt niet alleen tegen de vijand en zijn meerderen, ook enkele van zijn collega's vinden zo'n anti-nazi maar raar.
Wulf en zijn 'kameraden' moeten het trouwens opnemen tegen een onwaarschijnlijke vijand. De russen hebben een eskader ingezet dat bestaat uit vrouwelijke piloten: De heksen van de nacht. Onder hen is Lilya, geen katje om zonder handschoenen aan te pakken, maar ze kan ook héél lief zijn, zoals Wulf ontdekken zal...
Het verhaal is eerder een excuus om aan het tekenen gaan dan een goed doorwrochte oorlogsvertelling, maar dat stoort in dit geval niet in het minst, al moet ik zeggen dat ik het derde deel wel een stuk slapper vind dan de eerste twee.
Romain Hugault komt de vliegtuigspotters tegemoet met bijzondere types vliegtuigmachines en spectaculaire luchtgevechten. Naast al dat kille staal slaagt hij er echter ook wonderwel in om zachte en warme vrouwen op papier te zetten.

Nachtuil is een prima avonturenstrip, ook geschikt voor mensen die niets, maar dan ook niets hebben met vliegtuigjes...

(HH)