Recensie Oorlog en liefde 1 - Laatste lente / 2 - Zomer in Parijs HC
Beuriot & Richelle

Twee delen verschijnen er maar liefst tegelijk van de nieuwe serie Oorlog en liefde. En niet zomaar twee flutdeeltjes. Twee forse harde kaften van respectievelijk 86 en 56 pagina's dik. Scenarist is Richelle die we kennen van Bankgeheimen en Achter de schermen van de macht.
Die laatste titel was een van politiek doordrenkte strip en dat geldt ook voor Oorlog en liefde. Na een proloog die zich tijdens de oorlog afspeelt, volgen we in deel 1 Laatste lente de jongeman Martin Mahner. Hij is achttien in 1932 en heimelijk verliefd op zijn overbuurmeisje. Zijn vader is een aanhanger van Hitler en de NSDAP. Niet omdat hij een overtuigd nationaal socialist is, maar omdat hij vindt dat het tijd is dat er een sterke leider opstaat om Duitsland uit de problemen te helpen. Martin is het niet met zijn vader eens, maar durft hem eigenlijk niet tegen te spreken.
Hoe dieper we in het verhaal terecht komen hoe meer Hitler en zijn trawanten het land in hun greep krijgen. De beide boeken geven een goed beeld van hoe de Nazi's het land langzamerhand en haast ongemerkt een kant opstuurden waar mensen als Martin's vader eigenlijk helemaal niet achter stonden. De weg terug was tegen die tijd helaas al afgesneden.
In het tweede deel Een zomer in Parijs is Martin uitgeweken naar Parijs, waar hij min of meer studeert. De politieke toestand in zijn vaderland – inmiddels zijn we in 1939 belandt – lijkt ver weg, maar als Martin's huisgenoot en landgenoot Henry wordt opgeroepen in verband met zijn verblijfsvergunning lijkt hij er zelfs in Parijs niet aan te kunnen ontkomen.
Martin ontmoet Katarina, zijn oude overbuurmeisje die zich nu Catherine laat noemen, en opnieuw ontbreekt het Martin aan de moed haar zijn gevoelens voor haar kenbaar te maken.
Dan gebeurt het onvermijdelijke en wordt Martin opgeroepen voor het Duitse leger...

Oorlog en liefde is ondanks het trage vertelritme en het ontbreken van een flitsende held een boeiende strip die een mooi inzicht geeft in het politieke milieu van Duitsland in de jaren voorafgaand aan de Blitzkrieg. Enigszins tussen het meer politieke Berlin van Jason Lutes en het sfeervolle Het uitstel van Gibrat.
De tekeningen van de in Nederland onbekende Beuriot zijn helder maar niet voorspelbaar. Het heeft iets van klare lijn, maar ook iets van een Tardi of
Moynot. Hij slaagt er in de grote hoeveelheid personages in deze twee delen natuurlijk en herkenbaar in beeld te brengen. Een prettig leesbare stijl
zonder opsmuk die net persoonlijk genoeg is om niet saai te worden.
In deel 3 en 4 zal de oorlog uitbreken en zullen wij er getuige van zijn wat dat met het leven van Martin Mahner gaat doen.

(HH)