Recensie Lydie 1 HC
Lafebre & Zidrou

 

De verteller van dit verhaal is het Mariabeeldje dat in een nis boven nummer 3bis uitkijkt over de steeg van de Snorrebaby. Vanaf haar hoge positie overziet ze het wel en wee van de bewoners van de steeg, die genoemd is naar een oude schildering van een zeepreclame waar een grappenmaker ooit een snor op getekend heeft.
Over het algemeen zijn de bewoners van de steeg gelukkig, maar er zit ook een pechvogel tussen. Augustin (papa Tjoek-tjoek) heeft eerst zijn vrouw verloren bij de geboorte van zijn geestelijk simpele dochter Camille en nu, een kleine twintig jaar later, wordt het kindje van Camille dood geboren.
Iedereen in de steeg is zwaar aangeslagen, maar Camille niet, want er is een wonder gebeurd: Haar baby is terug!
Heel de steeg van de Snorrebaby speelt het 'spel' mee omdat ze nu eenmaal om elkaar geven in de steeg. Lydie, de imaginaire baby, groeit op en gaat – ondanks het feit dat ze niet bestaat – onlosmakelijk deel uit maken van de gemeenschap.

Een prachtige, sfeervolle strip met mooie, zachte tekeningen. Heel subtiel.

(HH)