Recensie De werelden van Thorgal - Kriss van Valnor 3 SC/HC
door De Vita & Sente


 

Kon je vroeger nog wel eens een nieuw deel van een stripserie kopen en er meteen in aan 't lezen gaan, tegenwoordig is dat vragen om problemen. Want wie was die-en-die ook weer? En waarom was de held zo druk met dat-en-dat?
De volwassenwording van het stripverhaal levert verhaallijnen op die niet langer binnen één album gevangen kunnen worden. Een goede ontwikkeling, natuurlijk, maar het kost wel tíjd! Tijd die er niet altijd is, zeker niet met de hoeveelheid strips die de liefhebber vandaag aan de dag te verstouwen krijgt...
Herlezen is echter geen straf en dus ik trok ik De werelden van Thorgal – Kriss van Valnor (de titels worden er ook niet eenvoudiger op) deel 1 & 2 uit de kast alvorens aan het nieuwe deel 3 Een koningin waardig te beginnen.
Bij het (her)lezen valt me op hoe geweldig goed deze afsplitsing is. Leest als een trein, boeiend verteld, vindingrijke invallen. Eerder een aanvulling op de 'gewone' Thorgal-reeks dan het slappe aftreksel dat een spin-off vaak is. Helemaal niets mis mee.
Terdege voorbereid begin ik aan deel drie.



Kriss heeft van de Walkuren het voordeel van de twijfel gekregen en is terug in het land der levenden. Er is echter een voorwaarde: Doden mag ze niet, op straffe van haar eigen dood. Voor een vrouw als Kriss van Valnor een schier onmogelijke opgave!
Kriss raakt bevriend met Hilde, de dochter van koning Gustaafson, die heerst over het Noorden. Gustaafson kampt met een probleem: De scepter die hij nodig heeft om zijn rechten op de troon te bekrachtigen is zoek. Hilde is eropuit gestuurd om 'm terug te vinden.
In het verhaal duikt steeds een koopman op die ik niet kan plaatsten, ondanks het feit dat ik de voorgaande delen van deze reeks gelezen heb. Wie is die koopman? Schrijver Yves Sente doet voorkomen dat de lezer deze man zou moeten kennen...
Als een regel tekst met een asterisk (*) verwijst naar deel 33 van de reguliere Thorgal-reeks is het raadsel opgelost. Deel 3 van Kriss van Valnor volgt niet uitsluitend op deel 1 & 2 (die op hun beurt weer volgen op Thorgal 28), maar óók op Thorgal 33 De zwaardboot!
Nadat ik dat album gelezen heb is alles me duidelijk en ontpopt Een koningin waardig zich tot een klassestrip. Zeker als op het einde het verhaal een onverwachte wending neemt en Yves Sente blijk geeft van een haast literaire begaafdheid.
De werelden van Thorgal zijn met deze nieuwe ontwikkelingen niet langer een neven-reeks, maar onwrikbaar verweven met de hoofdreeks.
Knap werk, maar één ding wordt helaas zonneklaar als je de verschillende Thorgal-reeksen naast elkaar gaat leggen: het tekenwerk van Giulio de Vita is veel krachtiger dan dat wat de meester Rosinski tegenwoordig zelf aflevert...



(HH)