Recensie Nooit 2.D-Day HC
door Bruno Duhamel
Uitgeverij Saga

Bruno Duhamel is een Franse stripauteur die de laatste jaren erg goede oneshots tekent en schrijft, die in Nederland en België vertaald worden door uitgeverij Saga.
De reis van Abel, De terugkeer, Valse sporen, Nieuw contact, stuk voor stuk albums met sterke, bijzondere persoonlijkheden. Duhamel laat ons in zijn albums kennismaken met figuren die een tikje wereldvreemd en vaak een beetje eenzaam zijn. Met veel mededogen en een flinke scheut humor maakt hij je deelgenoot van hun leven. Aan het eind van het album neem je afscheid van hen en is alles verteld wat Duhamel ons over het personage te zeggen heeft.
...Maar nu komt hij ineens met een vervolg op één van zijn succesvolste oneshots Nooit…

Dat is gevaarlijk bij op zichzelf staande albums, het vervolg pakt vrijwel altijd minder uit dan het eerste deel, waarin het verhaal immers al afgerond was.
Nooit gaat over Madeleine, een blinde en bejaarde dame wier huis door haar inmiddels overleden echtgenoot Jules boven op de kliffen langs het Kanaal is gebouwd.
De klif waar haar huis op gebouwd is brokkelt steeds verder af en hele stukken zijn al – soms inclusief delen van de Duitse Atlantikwall – op het strand of in zee beland. Madeleine lijkt het gevaar te onderschatten en blijft gewoon haar bloemetjes water geven in een tuintje dat steeds kleiner wordt.
De burgemeester wil haar laten verhuizen, maar zij weigert het huis, dat volgens Jules meer dan stevig genoeg is, te verlaten.
Duhamel had de strijd tussen Madeleine en de burgemeester gewoon voort kunnen zetten in het tweede deel D-Day, maar had dat iets toegevoegd aan het eerste deel? Vermoedelijk niet.
Hij weet echter met dezelfde personages een nieuwe invalshoek te creëren die je doet vermoeden dat hij deze troef vanaf het begin in z’n mouw had verstopt!
D-Day is nog rijker aan inhoud dan het eerste deel al was...

(Hans Hartgers)

Interesse? Koop het album hier!