Recensie De magnifieke Monet 1 HC
door Luc Cromheecke
Uitgeverij Oogachtend en
De kladdenman HC
door Frederik Peeters & Serge Lehman
Uitgeverij Sherpa

De magnifieke Monet en De kladdenman; twee strips die qua verhaal niet al te veel om het lijf hebben maar toch de moeite waard zijn.
Ieder om een totaal andere reden overigens….

Luc Cromheecke staat bekend om absurdistische gagstrips als Tom Carbon, Taco Zip en Plunk. Met zijn schildersbiografie De tuin van Daubigny bewees hij echter dat hij ook in staat is een diepere laag aan te boren. Het album werd terecht geprezen en Cromheecke begon opnieuw aan een schildersbiografie; die van Claude Monet.
Het viel Cromheecke op dat vrijwel elke Monet-biografie zich focust op de eerste veertig jaar van diens leven en zo’n beetje ophoudt als Monet financiëel onafhankelijk is geworden en zich volledig kan richten op het schilderen. De laatste veertig jaar waarin Monet onbezorgd schilderde worden meestal met een paar woorden afgedaan: En hij leefde nog lang en gelukkig!
Cromheecke geeft ons daarom in dit tweeluik een inkijkje in de latere jaren van de schilder en maakt gebruik van twee piekmomenten in Monet’s leven; de dag dat hij tijdens het schilderen overspoeld werd door een vloedgolf waarbij zijn schilderspullen en z’n schilderij in de golven verdwenen, hem met een gekleurde baard achterlatend, en Monet's verblijf in Étretat, waar hij vele schilderijen maakte van de karakteristieke rotsformatie Falaise d’Aval.
Cromheecke brouwt uit deze twee gegevens een dromerig, sympathiek verhaal, dat geheel zonder woorden verteld wordt.
De magnifieke Monet is heel charmant en – hoewel het niet dus veel om het lijf heeft – toch een overtuigend portret van Monet in de tweede helft van zijn leven.
Ben benieuwd wat Cromheecke ons in het tweede deel te vertellen heeft…

De kladdenman is een puur horrorverhaal, waarin scenarist Serge Lehman en Fredrik Peeters flink de tijd nemen om het verhaal te vertellen van drie generaties Singers-dames: Betty, de redactrice die soms geplaagd wordt door acute afasie; haar moeder de eigenzinnige kunstenares Maud en Betty’s dochter Clara.
Clara krijgt de schrik van haar leven als een vreemde figuur met een masker en een mantel van veren aanbelt en haar verzoekt hem het pakje te geven dat Maud voor hem klaar moet hebben liggen.
Clara kan echter geen pakje vinden en daar is De kladdenman – want die is het – niet blij mee!
Wat is dat voor een figuur, wat wil hij van Maud en wat zit er in de mysterieuze pakje?
Oma om uitleg vragen lukt niet, want die is met een beroete in het ziekenhuis opgenomen en dus gaan Betty en Clara zélf op onderzoek uit…
Net als veel horrorverhalen moet ook De kladdenman het niet hebben van het sterke einde; bovennatuurlijke elementen laten zich niet goed verklaren, of juist te makkelijk misschien.
Het eind en de uitleg komen na een flinke rit toch nog onverwacht snel en zijn niet de sterkste punten van dit album, maar het soepele tekenwerk (zwart-wit) van Peeters en het goed geschreven verhaal van Lehman maken dit onwaarschijnlijke verhaal toch de moeite van het lezen waard.
Want zo heel veel échte horrorstrips worden er anno 2023 niet meer gemaakt...

(Hans Hartgers)

Interesse? Koop het album hier!