Recensie Sirocco HC
door Giulio Macaione
Uitgeverij Lauwert

Is de stripwereld minder een mannenwereld geworden of zijn mannen die van strips houden wat softer geworden?
Geen van beiden. Of misschien toch allebei een heel klein beetje...
Dat er veel meer ‘gevoelige’ titels in de stripwinkels verschijnen komt in de eerste plaats natuurlijk door het enorme aanbod van nieuwe titels waardoor de diversiteit sterk toeneemt.
Dat het stripminnend publiek volwassener is geworden zal ook helpen al blijft een groot deel van het stripkopend publiek gewoon populaire avonturenstrips aanschaffen waarin emoties nauwelijks een rol spelen.
Ik denk dat het voornamelijk komt doordat het medium strip zélf steeds volwassener geworden is, net als veel stripmakers die meer dan voorheen naar nieuwe wegen durven te zoeken.
Feit is dat er tegenwoordig in strips onderwerpen aangesneden worden die vroeger ondenkbaar waren.

Levert dat enkel goede strips op?
Natuurlijk niet, maar wel veel en – altijd goed vind ik – het verbreedt de diversiteit in het stripaanbod.
Sirocco is een goed voorbeeld van een zachtere strip. Deze grafische novelle van de Siciliaanse stripmaker Giulio Macaione gaat over de alleenstaande vader Gianni die, met een beetje hulp van zijn grijzende moeder Elsa, zijn puberdochter Mia opvoedt.
Menig échte man haakt nu al af en dan heb ik nog niet eens verteld dat dochter Mia aan ballet doet en dat het album nul lekkere wijven telt, want Gianni is homosexueel.

Sirocco is een prima strip (het album is binnen korte tijd al herdrukt) en een goede start voor de nieuwe Lauwert uitgeverij.
Alle drie de hoofdpersonen worstelen met zichzelf: Mia met de door haar gekozen opleiding en hoe het met haar vader moet als zij het huis gaat verlaten; Gianni zet bijna alles opzij voor het welzijn van z’n dochter en vergeet daarbij zélf te leven; Elsa is bang haar zoon en kleindochter teveel te belasten met haar sores en heeft moeite met het feit dat ze afscheid moest nemen van haar werkzame leven als kunstenares. Het bijzondere is dat hun innerlijke strijd vaak niet gericht is op henzelf, maar juist op de twee ándere personen in de familiaire driehoek.
Te veel empathie kan ook verlammend werken…

Het tekenwerk van Macaione is strak, maar sierlijk. De inkleuring is heel simpel maar bijzonder effectief. Voor ieder hoofdstuk gebruikt Giulio een ander kleurpalet dat telkens enkel bestaat uit zwart, wit en één enkele steunkleur. Het geeft de strip een bijzondere sfeer.
Het verhaal is goed uitgewerkt en meeleven met de karakters gaat als vanzelf.
Met Sirocco laat Giulio Macaione zich van z’n gevoelige kant zien.
En daar is niets mis mee!

(Hans Hartgers)

Interesse? Koop het album hier!