Recensie De pin-up van de B 24
integraal HC / SC deel 1 & 2
door Michel Chevereau & Jack Manini
Uitgeverij Daedalus

Jack Manini heeft een voorkeur voor culturele iconen en fenomenen:
hij maakte strips over Hollywood; de wereldtentoonstelling, drugsgoeroe Ken Kesey en klassieke voertuigen als de S.S. Lusitania en nu dan de B-24 en de daarop vaak aangetroffen Nose-art: de neustekening.
Jack’s tekeningen zijn OK, maar ik vind ze vaak wat ongeïnspireerd, veel beter werkt het als hij – zoals hier – het tekenwerk uitbesteedt.
Tekenaar van dienst Michel Chevereau heeft een hele fraaie, losse manier van tekenen.
Veel heeft hij in het Nederlandse taalgebied nog niet gepubliceerd: alleen de series Onder een loden hemel en De wet van de Kanun. Beide zijn – net als De pin-up van de B-24 geschreven door Jack Manini, die zelf als tekenaar begon maar tegenwoordig meer scenario’s schrijft dan ze uittekent.
Cheverau tekent heel toegankelijk en helder, maar niet saai en voorspelbaar.
Het ziet er allemaal heel soepel en fraai uit.

Het verhaal dat Manini schreef voor dit tweeluik (dat in twee slappe kaften gesplitst wordt, maar tegelijk met de eerste softcover ook in een integrale harde kaft verscheen) is prima, ook als je niet enorm veel geeft om vliegtuigjes.
Hij vertelt het verhaal van een B-24 en haar bemanning. Glenn, Fred en Johnny, de drie officieren van de B-24, leggen het aan met drie dames die allemaal als verpleegsters op het oorlogsschip de USS Louisiana werken.
Fred heeft bij de Disney-studio’s gewerkt en kan mooi tekenen.
Hij ontwerpt de nose-art voor hun B-24. Een pin-up: de ideale vrouw, samengesteld uit de beeltenissen van de drie liefjes van de officieren.
Ze krijgt de naam Ali la can mee, een samentrekking van de namen van Alice, Lana en Candy.
Ali la can brengt de bemanning geluk; terwijl de ene na de andere B-24 wordt neergehaald loopt zij geen schrammetje op, iets dat bij de bemanningen van de overige vliegtuigen wrevel begint op te wekken.
Maar dan op een dag, tijdens haar vijfendertigste vlucht, stort ze tóch neer.
Kapitein Glenn overleeft, maar heeft geen idee wat er met zijn bemanning gebeurd is.
Als hij vijftien jaar later in de Libische woestijn werkzaam is voor een oliemaatschappij, is hij onder werktijd eigenlijk voortdurend op zoek naar het wrak van hun B-24 om te achterhalen hoe het met Fred en Johnny afgelopen is…

Manini maakt er best een goed verhaal van; hij geeft al zijn personages een achtergrond mee waardoor ze wat meer vlees op de botten krijgen en geen bordkartonnen karakters blijven, een gevaar dat wel op de loer ligt als je zes hoofdpersonen opvoert (de drie mannen én hun vrouwen).
Ook slaagt hij er in een vrij originele draai aan het verhaal te geven waardoor het einde verrassend genoemd mag worden.
Aardig werk van Manini, maar de grootste troef van De pin-up van de B-24 is Cheverau’s tekenwerk!

(Hans Hartgers)

Interesse? Koop het album hier!