Recensie De werelden van Thorgal
De jonge jaren deel 1 t/m 10
door Roman Surzhenko & Yann
uitgeverij Lombard

De serie Thorgal is de laatste jaren flink uitgebreid; naast de 39 reguliere albums liepen maar liefst dríe De werelden van Thorgal-nevenseries tegelijk: Wolvin; Kriss van Valnor en De jonge jaren. De teller staat op het moment van dit schrijven op 65 albums!
De eerste twee reeksen zijn beëindigd en teruggevloeid in de hoofdreeks, De jonge jaren van Thorgal loopt nog door en daarvan verscheen onlangs het tiende deel dat – verontrustend genoeg – Sydoniä heet…
Gelukkig is er van een Suske & Wiske-gastoptreden geen sprake en betreft het een geintje van scenarist Yann.

Yann toont zich van z’n beste kant met zijn verhalen voor de jonge jaren Thorgal-reeks.
Hij maakt gebruik van personen en verhaalelementen die de lezer kent uit de hoofdreeks, maar niet zoveel dat het slechts een herhaling van zetten betreft.
Net als bij Van Hamme’s Thorgal-verhalen put hij uit Noorse mythes en sages, maar speelt ook het science-fictionelement een rol.
Daarnaast is tevens het leven van de Vikingen van die tijd een bron van inspiratie.
Met name in de hogere delen (De blauwe tand, De tranen van Hel, Twee bastaards & Sydönia) is er veel aandacht voor de machtsstrijd tussen Vikingstamhoofden en koningen.
Iets té veel naar mijn smaak, ik vind de laatste paar delen niet de beste. Met name met de figuur Sydoniä vergaloppert Yann zich een beetje. Hopelijk revancheert hij zich gauw, want tot zij haar intrede deed was de serie meer dan prima.

In de eerste twee delen (De drie zussen Minkelsönn en Het oog van Odin) zijn het lot en de godenwereld belangrijke verhaalelementen. De albums Runa, Berserkers, Slive en De drakar van ijs vind ik Yann’s beste waarin Aaricia’s vader Gandalf de gek uitgedaagd wordt door een rivaal en we meer te weten komen over oude bekende Slive die door hem in een toren gevangen wordt gehouden.
Yann vertelt goed en weet de verschillende verhaallijnen vakkundig af te wisselen zodat de lezer voortdurend geboeid blijft én nieuwsgierig naar wat nog komen gaat.
Het tekenwerk van Roman Surzhenko is ook meer dan prima. Anders dan dat van Rosinski natuurlijk, maar dat is een plus. In plaats van de meester te kopiëren gaat hij op zijn eigen manier met Thorgal aan de slag, ik vind het zeer overtuigend!

De werelden van Thorgal De jonge jaren zal nog wel even doorlopen en met nieuwe tekenaar Vignaux kan ook de moederreeks nog een hele tijd mee, die reeks wordt overigens tegenwoordig ook geschreven door Yann.
Voor wie maar moeilijk af kan kicken nu het aantal lopende Thorgal-reeksen is gehalveerd: is er goed nieuws: binnenkort start er een serie van dikke oneshot-albums!

(Hans Hartgers)

Interesse? Koop het album hier!