Recensie De ruiterlijke confessies van Dragon Dragon
1 HC Valmy, 1792
door Simon Spruyt & Nicolas Juncker
uitgeverij Lombard

Simon Spruyt is een Belgische stripmaker die bij een grote Franse uitgeverij een voet tussen de deur heeft weten te krijgen.
Van België naar Frankrijk klinkt – voor ons Nederlanders – als een kleine stap, maar geloof me die stap is niet voor de hand liggend.
Franse stripuitgevers werken toch het liefst met Fránse stripmakers.
Spruyt wist eerst twee albums uitgegeven te krijgen bij Blloan (Junker & Bouvaert) en kon daarna aan de slag voor Lombard, waar hij na het bejubelde De tamboer van Borodino nu De ruiterlijke confessies van Dragon Dragon het levenslicht laat zien.

Spruyt schrijft deze keer het verhaal niet zelf, maar werkt op een scenario van Nicolas Juncker dat zó wonderwel bij Spruyt’s overige werk aansluit dat je haast zou denken dat het een pseudoniem van hemzelf is. Temeer daar Spruyt's doorbraakalbum nota bene Junker heet...
Maar Nicolas Juncker bestaat wel degelijk echt, je zou hem kunnen kennen van het indrukwekkende Alleen in Berlijn.
Hij laat zich in het eerste Dragon-album Valmy, 1792 echter van een geheel andere kant zien…

De slag bij Valmy is één van de grote veldslagen uit de geschiedenis en Juncker haalt hem hier vol-le-dig onderuit. Alles steekt volgens hem heel anders in elkaar dan de geschiedenisboekjes ons willen doen geloven. Dat zou natuurlijk best eens kunnen, de geschiedenis wordt geschreven door de overwinnaars en die laten de ongewenste stukjes daar natuurlijk uit weg.
Dragon Dragon is een soldaat die vecht in de Oostenrijks-Pruisische oorlog, nou ja… vécht...
Hij is drukker met de billen van zijn ondergeschikten (en zijn meerderen!) dan met de oorlog an sich.
Zijn ‘memoires’ zijn licht schandalig, maar zeer onderhoudend en grappig.
Dat wordt nog aangedikt door de manier waarop Spruyt ze in beeld brengt. Regelmatig zie je één van zijn personages moeilijk slikken als de situatie uit de hand dreigt te lopen. Heel grappig!
Spruyt heeft voor dit album trouwens voor de zoveelste keer zijn tekenstijl aangepast, hoe hij dat steeds weer flikt is me een raadsel…
Dragon Dragon is een parodie, maar wel één die geloofwaardig gebracht wordt.
Het is een schelmenroman met een smeerlap in de hoofdrol die toch wat sympathie weet te wekken bij de lezer.
...En de geschiedenis mag dan liegen; Dragon Dragon kan er ook wat van en weet zich – glad als een paling in een emmer snot – uit elke lastige situatie te kletsen!

(Hans Hartgers)

Interesse? Koop het album hier!