Recensie Lefranc 33 Het Ares-schandaal door Regric & Roger Seiter naar Jacques Martin uitgeverij Casterman

Recensie Lefranc 33 Het Ares-schandaal door Regric & Roger Seiter naar Jacques Martin uitgeverij Casterman

 

Recensie Lefranc 33 Het Ares-schandaal
door Regric & Roger Seiter naar Jacques Martin
uitgeverij Casterman

 

Journalist Guy Lefranc komt via zijn hoofdredacteur in aanraking met een Duitse jongedame. Zij bezit documenten die wijzen op het bestaan van een Frans wunderwaffen dat in juni 1940 een pantserdivisie - die haar vader onder z’n hoede had - compleet vernietigde.
Daar de geschiedenis nergens melding maakt van de mysterieuze vliegtuigen waarmee de aanval uitgevoerd zou zijn is Lefranc’s nieuwsgierigheid gewekt en hij duikt met de dochter van de tankcommandant bovenop de zaak.

Scenarist Roger Seiter (Fog, Special branch, H.M.S.) heeft maar 48 pagina’s tot zijn beschikking en dus moet het vlot gaan. Lefranc is nog één van de weinige degelijke stripreeksen waarin elk deel een afgerond verhaal vertelt. Haast is dus geboden en wórdt geboden!
Je zou als kritiek aan kunnen voeren dat Lefranc en Marlene wel héél snel dat meertje hebben gevonden waarin één van de technologische wonderen crashte. En dat de fabriek – eveneens snel gevonden – zestien jaar na de oorlog nog gewoon overeind staat, met de onderdelen van de revolutionaire toestellen er nog in.
Zo zijn er nog wel meer al-te-toevallig-heden in het verhaal te duiden, maar feit is dat Seiter een onderhoudend verhaal vertelt dat zowel de meer traditioneel ingestelde liefhebber als de meer kritische lezer wat te bieden heeft.
Het tekenwerk van Régric is namelijk ook prima en leunt dicht tegen de stijl van Jacques Martin (en zijn medewerkers, want de man tekende echt al die albums niet alléén vol) aan.
Frisse kleuren, een aansprekende voorplaat en niet al teveel moeilijk gedoe.
Lefranc is bij Seiter in goede handen. Die levert er gewoon een hele leuke genrestrip mee af.

Strips als Lefranc en Blake & Mortimer ademen vaak een jaren vijftig/zestig-sfeer zonder dat precies benoemd wordt in welk tijdperk ze nou exact spelen. Seiter plakt er dit keer een duidelijk jaartal op: 1956.
Aan het eind blijkt waarom, als hij het verhaal keurig rond breidt en het een historisch tintje meegeeft!

 

(Hans Hartgers)

Interesse? Koop het album hier!