Recensie De laatste schaduw HC 1. door Gaspard Yvan & Denis-Pierre Filippi / De grote veldslagen: Tanks 1. El Alamein Van zand en vuur door Alessio Cammardella & Thierry Lamy

Recensie De laatste schaduw HC 1. door Gaspard Yvan & Denis-Pierre Filippi / De grote veldslagen: Tanks 1. El Alamein Van zand en vuur door Alessio Cammardella & Thierry Lamy

 

Recensie De laatste schaduw HC 1.
door Gaspard Yvan & Denis-Pierre Filippi /
De grote veldslagen: Tanks 1. El Alamein Van zand en vuur
door Alessio Cammardella & Thierry Lamy

 

 

Miljoenen verhalen heeft de mensheid al opgeschreven en daar komen nog elke dag nieuwe bij. Er wordt wel beweerd dat alle verhalen al eens geschreven zijn en in essentie is dat waar.
De uitdaging voor een verteller is niet om iets geheel níeuws te schrijven, maar om het verhaal op een andere, wellicht unieke, manier te vertellen.
Door een grappig toeval las ik dit weekend twee stripalbums die volledig van elkaar verschilden maar toch eigenlijk exact hetzelfde verhaal vertelden!

De grote veldslagen: Tanks El Alamein Van zand en vuur - de titel an sich is al bijna een kort verhaal – speelt zich af tijdens de woestijnoorlog in 1942.
Thierry Lamy (
Promise, Vliegende azen, Bij de marine) vertelt over een tankbemanning.
Ze opereren al een tijdje als groep en zijn verknocht aan elkaar geraakt. Én aan hun tank
Little John, die ze als het vijfde lid van hun groep beschouwen. Tankcommandant Luitenant Campbell strijkt echter zijn meerdere kapitein Freyer tegen de haren in.
Campbell kan op de sympathie van de lezer rekenen, maar de gefrustreerde Freyer heeft nu eenmaal macht over de compagnie en start een treitercampagne tegen de luitenant.
Adequaat getekend door Alessio Cammardella (
Zij schreven geschiedenis; Churchill) is dit een leuk album voor liefhebbers van krijgsgeschiedenis, maar het album stijgt ondanks de emotionele onderlaag die Lamy er zeker in aanbrengt niet echt boven de middelmaat uit.

Denis-Pierre Filippi (Robbedoes:
Stichting Z, Zij schreven geschiedenis: Djenghis Khan, Ethan Ringler) levert ook een oorlogsverhaal af dat zich in een barre omgeving afspeelt en zijn album De laatste schaduw handelt eveneens over meningsverschillen tussen meerdere en ondergeschikte.
Svoga
is het pertinent oneens met zijn luitenant. Samen hebben ze de leiding over een groep dodelijk vermoeide Russische soldaten, waaronder enkele gewonden. Als de gelegenheid zich voordoet een korte rustpauze in te lassen in een ruime villa wil de luitenant daar niets van weten.
Svoga neemt het op voor zijn mannen en het verhaal kent een verloop dat parallel loopt aan dat van
El Alamein van zand en vuur. Voor al het overige verschilt dit eerste deel van Filippi’s nieuwe reeks nogal van Lamy’s woestijnoorlogverhaal.
Ten eerste is
het tekenwerk van Gaspard Yvan (De buitengewone reis) van een heel andere orde.
De tekeningen hebben veel meer
schwung dan die van Cammardella en Gaspard heeft het ook nog eens prachtig ingekleurd. Bovendien weet Filippi veel méér te halen uit het conflict tussen de twee officieren.
Tegelijkertijd speelt bij hem een bovennatuurlijk, geheimzinnig themaatje mee (waar in dit eerste deel nog geen uitleg over gegeven wordt): Een groepje kinderen dat op de zolder van de villa woont ziet in de soldaten geen mensfiguren, maar vreemde en vervormde wezens…

Zelf vond ik
De laatste schaduw veel interessanter, maar het zou zomaar kunnen dat een andere lezer veel meer voelt voor hoe De grote veldslagen de spanningen tussen twee bevelhebbers verbeeldt.
Wat ik per toeval deed – ze naast elkaar lezen – is misschien nog wel het allerinteressantst!

 

 

(Hans Hartgers)

Interesse? Koop het album hier!