Recensie Kapitein Rob 74 HC De laatste reis van De Vrijheid
door Fred de Heij & Frank von Hebel (naar Pieter Kuhn)

Kapitein Rob beleefde tussen 1945 en 1972 drieënzeventig avonturen.
Samen met Dick Bos, Eric de Noorman en Tom Poes stond Kapitein Rob aan de wieg van de Nederlandse strip.
Vanwege het door de Duitsers uitgevaardigde verbod op Amerikaanse strips kregen Nederlandse tekenaars rond het begin van de oorlog de kans hun strips te publiceren. Vaak in de vorm van een tekststrip:
een – volgens mij – Nederlandse uitvinding waarbij een rijtje tekeningen zonder tekstballons boven twee blokken tekst geplaatst werd.
'Dan lázen ze tenminste nog' zal de gedachte geweest zijn, want strips werden in die dagen gezien als voer voor leesluie kinderen.

In mijn jeugd heb ik ze bij gebrek aan beter wel gelezen; Eric de Noorman, Kappie, Panda, maar ik vind de vorm niet prettig. Doordat de tekst van de tekeningen gescheiden is wordt het nooit een eenheid, zoals dat bij ballonstrips wel het geval is.
Op latere leeftijd ben ik wel de tekstverhalen van Marten Toonder's Heer Bommel en Tom Poes gaan waarderen, maar ook daar blijft het eerst lezen van de tekst en daarna naar de plaatjes kijken – of andersom – een ongemakkelijke spagaat.

Frank von Hebel schreef voor Het Parool, 75 jaar nadat Kapitein Rob z'n eerste avontuur beleefde, een nieuw avontuur waarin Rob een flink aantal oude vrienden – en vijanden – opnieuw ontmoet.
Von Hebel brengt veel elementen en personen uit het rijke verleden van Kapitein Rob bij elkaar waarbij hij zich voornamelijk focust op de science-fiction-elementen die sommige van de albums kenmerkten.
Tot groot genoegen van tekenaar Fred de Heij, alias Pulpman!
Deze veelzijdige tekenaar slaagt er heel goed in de tekeningen van Pieter Kuhn grafisch te benaderen zonder aan eigenheid in te boeten. Het tekenwerk is in één oogopslag te herkennen als dat van Fred, maar ademt tegelijk de sfeer van de oude boekjes.

Het verhaal van Von Hebel kon me nauwelijks boeien en op een gegeven moment ben ik maar gestopt met het lezen van de onderteksten en ben naar de plaatjes gaan kijken. De Heij's tekeningen van tijdmachines, robots, futuristische helikopters, een walvis met een cockpit en vooral de op afstand bestuurbare pinguïns van prof. Lupardi (met die malle antennetjes op hun kopjes) zijn zeer vermakelijk.
'Jules Verne-achtige flauwekul' noemt De Heij het zelf in het nawoord, en hij heeft er overduidelijk met veel plezier aan gewerkt!
Het verhaal is zo 'rijk' dat wie zich alleen concentreert op de plaatjes en zijn fantasie een beetje de vrije loop laat er zelf wel een verhaaltje bij kan bedenken.
… Die uitstekende methode om tekststrips lezen was – voor ik De laatste reis van De Vrijheid las – niet bij me opgekomen!

(Hans Hartgers)

Interesse? Koop het album hier!