Recensie Valse sporen HC
door Bruno Duhamel

Net als in Bruno Duhamel's vorige albums leeft de hoofdpersoon van Valse sporen in een eigen werkelijkheid. Historische accuratesse is héél belangrijk voor Frank Paterson Junior!
Niet zo vreemd als je dagelijke werk bestaat uit het naspelen van een historische gunfight.
Hij heeft alle boeken gelezen die er maar over dat gevecht geschreven zijn en windt zich enorm op als zijn medespelers 'fouten' maken of gaan improviseren. Ook aan het publiek ergert hij zich dusdanig dat hij een keer het vuur op één van hen opende.
Met losse flodders natuurlijk, maar toch...

Frank leeft zich al jaren zó in z'n rol als marshall Jake 'Wild Faith' Johnson in dat zijn eigen karakter en die van het personage dat hij speelt bijna samenvallen.
Hoe ernstig dat is blijkt als Frank met zijn veertig jaren te oud wordt bevonden om de rol nog langer te spelen. Wat blijft er nog van zijn leven over als je de marshall eruit wegknipt?
Weinig...
Frank gaat op een queeste, op zoek naar zichzelf. Tijdens een groepsreis door de woestijn ontmoet hij een Indiaanse wijze die hem een brouwseltje te drinken geeft. In de openbaring die dat opwekt ontdekt Frank dat álles waar hij in geloofde – en waar hij houvast aan had – historisch zeer wankel is...

Valse sporen heeft raakvlakken met Duhamel's eerdere albums, maar is toch ook weer heel fris en anders.
Bruno Duhamel speelt leentjebuur bij de roadmovie, de psychologische thriller en de western en smeedt elementen uit die drie genres aaneen tot een uniek verhaal!

(Hans Hartgers)

Interesse? Koop het album hier!