Recensie Hitlers laatste geheim HC
door Fabio Piacentini & Mathieu Mariolle

Als de oorlog op z'n einde loopt verlaat een Duitse onderzeeboot Duitsland, op weg naar Zuid-Amerika. Aan boord een schat – Hitlers laatste hoop om de oorlog te winnen. Goud, plutonium? Niemand weet het met zekerheid te zeggen, maar waardevol is het goedje dat de U-boot vervoert in ieder geval.

Het wordt geen gemakkelijk tochtje voor de onderzeeër, ten eerste is er een Hauptsturmführer aan boord die zich loopt te bemoeien met het gezag van kapitein Wolfram.
Wat erger is: het vertrek van de U-boot is niet onopgemerkt gebleven: Een jachtvliegtuig bestookt hem met dieptebommen; hij wordt verwoed bejaagd door een Engelse onderzeeër en een Amerikaanse gevechtseenheid ziet ook wel wat in de schat die naar verluidt aan boord is.
Bovendien twijfelt kapitein Wolfram of het wel zo'n goed idee is Hitler een laatste kans te gunnen de oorlog te winnen...

Mathieu Mariolle (Thorgal, Zij schreven geschiedenis, William Adams – samoerai) vertelt een boeiend oorlogsverhaal met voldoende intrige om je een dikke honderd pagina's lang bij de les te houden.
Het tekenwerk van Fabio Piacentini – dit is zijn eerste vertaalde strip in Nederland – is strak, maar wat vlak. Hij is beter in het tekenen van machinerie (duikboten, vliegtuigen, jeeps) dan in het weergeven van de menselijke emotie, wat de strip voornamelijk een technische uitstraling geeft. Niet helemaal mijn ding, maar storend is het zeker niet.
Door het hele album zijn grote afbeeldingen te vinden van de beide onderzeeërs.
De schrijver geeft de tekenaar flink de ruimte om zijn kunnen op dit gebied te etaleren. Heel gelikt!
Voor liefhebbers van mechanisch aangedreven stripverhalen is Hitlers laatste geheim een geheide aanrader.

Wat Piacentini trouwens ongelooflijk knap doet is het weergeven van het interieur van een U-boot.
Dat hangt zoals je weet helemaal vol met metertjes, leidingen, hefbomen, en van die draaiwielen waarvan ik de naam niet eens weet (zie afbeelding hierboven). Een nachtmerrie voor tekenaars lijkt me dat, maar Piancentini schijnt er zijn hand niet voor om te draaien.
Ik weet niet of zoiets mogelijk is, maar je zou haast denken dat hij met een 3D-tekening heeft gewerkt voor de achtergronden...
Ik vind het in ieder geval verbazingwekkend knap.
Kijk dus bij het lezen van deze strip dus voor de verandering ook eens naar wat zich op de achtergrond bevindt!

(Hans Hartgers)

Interesse? Koop het album hier!