Recensie Goudhaantje HC Beethovens jonge jaren door Mikael Ross

 Recensie Goudhaantje HC Beethovens jonge jaren door Mikael Ross

 

Recensie Goudhaantje HC Beethovens jonge jaren
door Mikael Ross 

 

Mikael Ross is een Duitse stripmaker die met Goudhaantje zijn derde opmerkelijke (in het Nederlands vertaalde) stripalbum aflevert.
Eerder verraste hij met Het omgeval (over een verstandelijk beperkte jongen) en Totem (over de verwarring van de puberteit), beide zeer emotionele strips en dat aspect verbindt die eerste twee met dit derde album. Dat lijkt in eerste instantie nogal ver af te staan van Het omgeval en Totem omdat Goudhaantje een biografie is van Beethoven.
Van diens jonge jaren, wel te verstaan. We zien de grote componist ruzie maken met zij twee kleinere broertjes en worstelen met zijn vader. Die is zelf muzikant en herkent het talent van Ludwig, maar probeert hem af te houden van wat de jongen het liefste doet: zijn éigen composities spelen!
Hoewel het op z'n zachtst gezegd uitzonderlijk is dat een jongetje van zeven zélf muziekstukken componeert vindt pa het maar niets en richt hij in wanhoop de handen ten hemel als Ludwig zich ten overstaan van derden overgeeft aan 'zijn zelfbedachte gepingel'.

Ross heeft een manier gevonden om de muziek van Beethoven grafisch gestalte te geven, waardoor je het als het ware hóórt. Helpt natuurlijk ook dat de muziek van Beethoven zo'n beetje de bekendste klassieke muziek op aard is.
Wat hij ook grafisch héél sterk neerzet zijn de emoties. De wanhoop van pa, de frustratie van de jonge Ludwig en – later in het verhaal – de emotionele achtbaan als de fysieke ongesteldheid van Ludwig's ingewanden hem parten begint te spelen. Ross laat Ludwig met enige regelmaat zo'n beetje ontplóffen, wat de strip ook komisch geslaagd maakt. Toch is Beethovens jonge jaren geen parodie of karikatuur en doet dat alles geen afbreuk aan de serieuze ondertoon.
Zelfs Ludwig's beginnende doofheid (een rámp voor een musicus) weet hij prachtig in beeld te vangen.
Mikael Ross is een meestertekenaar – al zal zijn tekenstijl voor sommige rommelig en knullig ogen – zijn gebrek aan klare lijn verschaft hem de vrijheid om een eigen beeldtaal te creëren waarin niet telt hoe iets er in werkelijkheid precies úit zien, maar hoe het vóelt.

De enige teleurstelling die je bij het lezen van dit album voelt is wanneer de biografie plotseling ophoudt als het Goudhaantje – na een kronkelig pad vol tegenslagen – eindelijk iets van succes begint te krijgen...



(Hans Hartgers)

Interesse? Koop het album hier!