Recensie Clifton integraal HC 1
door Raymond Macherot, Jo-El Azara & Greg +
Rik Ringers integraal HC 1 De beginjaren
door Tibet & Andre Duchateau

De eerste integrale van Clifton bevat vier albums die aanvankelijk de reguliere Clifton-reeks niet haalden. Voor veel lezers zal het misschien de eerste kennismaking zijn met deze verhalen, maar uw recensent zet met deze integrale deze albums voor de dérde keer in de kast.
De drie Macherot-albums zijn in de jaren tachtig al eens gebundeld en het Jo-El Azara/Greg-verhaal De duivelse dwergen werd later als deel 17 in de reeks opgenomen. De 1e drukken van deze albums verschenen in de collectie Jong Europa van Lombard.
Raymond Macherot bedacht de reeks voor het weekblad Kuifje en maakte drie verhalen van 32 pagina's over de gepensioneerde kolonel van MI-5 die in zijn vrije tijd als speurder opereerde.
Deze eerste verhalen zijn nog steeds leuk om te lezen en Macherot hanteert een bedrieglijk simpel ogende tekenstijl. Wie beter kijkt ziet dat hij een erg goed striptekenaar is die zowel personages als straatbeelden, auto's en noem maar op op papier zet alsof hem dat allemaal geen enkele moeite kost.
Geen versierselen, maar een heldere stijl die maar één doel dient: het verhaal ondersteunen.

Datzelfde kan niet gezegd worden van Jo-El Azara's tekenstijl: die is wat knulliger, maar z'n bibberlijntjes zijn zeer, zeer charmant! Ook qua verhaal heeft De duivelse dwergen het nazien: het plot is raar en er blijven teveel zaken onopgelost. Na Azara en Greg namen Turk en de Groot de strip over en kreeg Clifton de vorm en inhoud die we vandaag de dag kennen.
Deze vroege albums zijn voor de geïnteresseerden echter best de moeite waard, zeker als je de Macherot-bundel en de Jong Europa's niet in je collectie hebt.
Het dossier is mager: het bevat een aantal leuke afbeeldingen, maar inhoudelijk stelt het niet veel voor... Vanaf deel 2 zullen de verhalen van Turk & De Groot aan bod komen. Helaas zullen veel van de korte verhalen die dit duo maakte de integrale reeks niet halen, wat – net als dat sobere dossier – de kooplustigheid van wie de albums allemaal al heeft niet zal aanwakkeren...

Dat geldt ook voor het dossier in de eerste integrale Rik Ringers, maar daarvan had uw recensent dan weer geen enkel album in de kast staan. Rik moet het in De Strip-Aap al járen ontgelden en is regelmatig het mikpunt van spot, waarbij voornamelijk zijn kekke jasje het zwaar te verduren krijgt.
Hoog tijd om eens te her-ijken en te kijken of Rik Ringers echt zo'n slechte strip is...
En... tot mijn verrassing moet ik zeggen dat – hoewel het eerste verhaal me maar matig kon boeien – Het raadsel van Porquerolles en Rik Ringers in een doolhof gewoon best leuke detective-strips zijn.
Je moet er natuurlijk niet al teveel van verwachten – Rik Ringers pretendeert niets meer te zijn dan amusement – maar ik heb de beide albums met plezier gelezen.
Toen Tibet zijn tekenstijl eenmaal in de vingers had bleef die vervolgens veertig+ jaar geheel onveranderd, maar bij deze eerste avonturen ziet het er allemaal eigenlijk nog prima uit! En je moet dit natuurlijk beoordelen met in achtneming van de tijd waarin het vervaardigd werd: de verhalen in deze eerste integrale stonden begin jaren zestig voor het eerst in Kuifje. Zéstig jaar geleden!
Eén van de punten waarom Rik in de Aap niet serieus genomen werd is dat de strip naar het eind toe totaal altmodisch was: Net als de eerste avonturen van Michel Vaillant – die zowel qua tekenwerk als wat verhaal betreft prima te pruimen bleken – is ook de vroege carrière van Rik Ringers best in orde.
De makke van deze strips is dat ze veel te lang doorgelopen hebben en door de makers met een soort boekhoudersmentaliteit zonder enige ontwikkeling en ambitie in elkaar geknutseld werden.
Van die bloedarmoede is in deze eerste integrale echter nog geen spoortje te bekennen...

(Hans Hartgers)

Interesse? Koop het album hier!