Recensie Tussen vier muren HC
door Laurent Astier & Jean-Claude Pautot

Soms ontstaat er iets moois uit een mislukking...
Striptekenaar Laurent Astier had zijn medewerking toegezegd aan een lezing in een gevangenis. Hoewel er negen inschrijvingen waren kwam er slechts één gevangene opdagen. Je vraagt je af wat die andere acht voor beters te doen hadden, maar goed.
Astier kwam aan de praat met Jean-Claude Pautot, de enige deelnemer.
Hij raakte geintrigeerd door het levensverhaal van Pautot en hun gesprek stond aan de wieg van Astier's jongste album Tussen vier muren.

Laurent Astier bewerkt Pautot's verhaal tot een bitterzoet misdaadverhaal.
Zoet omdat het Pautot lukte de kraak van de eeuw te zetten en er vervolgens in slaagt vijftien jaar tussen de mazen van de wet door te glippen. Bitter omdat hij ondanks dat toch gepakt wordt en – terugkijkend – beseft dat hij een groot gedeelte van zijn zesenvijftig levensjaren achter tralies doorbracht.
Astier hakt de misdaadcarriere van Pautot in grote brokken en voorziet elk van een eigen kleurpalet.
Zo is het heden (2014) overwegend blauw, is zijn jeugd (1972) rood en kleurt de kraak van de eeuw (1993) geel. Dat werkt goed en verhelderend, maar de lezer moet er wel z'n hoofd bijhouden want Astier vertelt het verhaal allesbehalve chronologisch.
De sobere inkleuring sluit fraai aan bij de vlotte tekenstijl zonder franjes en Astier zet – zowel qua verhaal als wat het tekenwerk betreft – een overtuigend misdaadverhaal neer.

Zwaartepunt van de strip is niet de kraak of het feit dat misdaad (soms) loont, maar eerder de schaduwkant van een leven aan de verkeerde kant van de wet. Pautot zat z'n halve leven vast en in de jaren dat hij niet tussen vier muren zat moest hij nadenken bij elke stap die hij zette en bij elke beslissing die hij nam. Tussen vier muren gaat voornamelijk over een leven lang over je schouder kijken...

(Hans Hartgers)

Interesse? Koop het album hier!