Recensie Simak 1. Klopjacht op Solar Corona
door Jean-Michel Ponzio & Jerry Frissen

Dáár kon je natuurlijk op wachten: Het eerste stripboek met het woord Corona in de titel! Je kunt de TV niet aanzetten, een krant openslaan, naar de radio luisteren of op het internet smurfen of je hoort/ziet binnen een paar seconden het woord dat onze maatschappij momenteel beheerst: Corona. En nu dus ook al in de stripwinkel.
Niet echt... Stripboeken zijn niet zo geschikt als medium voor de actualiteit. Het kost teveel tijd ze te maken. Een beetje auteur is gauw een jaar mee zoet met een album en Simak deel 1 Klopjacht op Solar Corona was waarschijnlijka al gedrukt toen het virus nog door iedereen zwaar onderschat werd.
Het woord Corona mag dan nu nog maar aan één ding doen denken, voor de pandemie uitbrak was het al een sigarenmerk, een yuppenbiertje en – zoals in de titel van deze strip denk ik bedoeld – een krans rond de zon.
Laten we proberen even de nare connotatie in de titel te vergeten en ons concentreren op de inhoud.

Simak is een onvervalste science-fictionstrip. Die zie je gek genoeg niet zo vaak in de stripwinkel, dus da's al mooi meegenomen. Als je Simak intikt in onze webshop dan vind je naast deze titel nog een hit: De Meta-baron deel vier heet Simak de transhumaan. Géén toeval, want Simak is een tie-in van De Meta-baron(nen). 'Simaks zijn (ik citeer de flaptekst) genetisch gemodificeerde mensen met verhoogde psychische en sensoriële capaciteiten. Het eerste specimen dook op in de reeks Meta-baron'. Niet dat dit verhaal met die reeks heel veel te maken heeft, maar het speelt zich in hetzelfde universum af. Een universum waarin scenarist Jerry Frissen geen onbekende is, want hij schreef de serie Meta-baon, die weer een spin-off was van De Metabaronnen, die op haar beurt weer wegtolde van De Incal-serie.
Het tekenwerk van Jean-Michel Ponzio is hyperrealistisch, bijna fotografisch bij vlagen. Hij publiceerde eerder Het chimpanseesyndroom, Het pelikaan protocol en Genetiks. Allemaal strips die eenzelfde soort uitstraling hebben en allemaal bijzonder knap getekend.

'Solar Corona is (ik citeer nog maar es) een voormalige mijnplaneet die omgebouwd is tot een tempel van geneugten'. Hoofdrolspeler Phoenix is er niet naartoe gegaan om vertier te zoeken, maar om de moordenaar van zijn collega te zoeken en te vermoorden. Solar Corona voorziet in alle mogelijke soorten van genot, maar in plaats van een prettige plaats is het een oord van verderf waar iedereen er op uit lijkt te zijn zo snel mogelijk aan een overdosis genot te bezwijken. Dat maakt dat je van Simak niet bepaald vrolijk wordt.
De overdaad aan extreem drugsgebruik en liefdeloos geneuk komt hier en daar wat geforceerd over. Phoenix staat daar allemaal boven en vertegenwoordigt de rede in de redeloze wereld die Frissen ons hier schetst.
Neem het allemaal niet te zwaar op – zwarte humor was ook al een belangrijk ingrediënt van de Metabaronnen-serie.
En ook al komt er geen virus of pandemie in dit album voor, ook in dit boek heeft Corona niet veel goeds in petto voor de mensheid...

(Hans Hartgers)

Interesse? Koop het album hier!