Recensie Slangengod
1. De tranen van Odin
2. De tempel van de kraaiengod
3. De manen van Loki
door Benoit Dellac & Jerome Le Gris
Er spoelt een berserker aan op Islandia.
De eerste impuls van de IJslanders die hem vinden is hem doden, maar dan zien ze het teken op zijn borst. Hij is niet zomaar een berserker, hij is één van de drie door Odin uitverkoren krijgers.
Elrik de Orkadiaan wordt gespaard en schaart zich aan de zijde van Ulf Keludar om te strijden tegen Björn de Verbande.
Islandia is het domein van de god Loki (Loki is in de Noorse mythologie zo'n beetje wat bij de Christenen de duivel is).
Om Ulf aan de overwinning te helpen moet Elrik zich verbinden aan Loki – en noodgedwongen Odin verraden. Daarmee wordt het verhaal niet alleen het verhaal van deze berserker, maar ook van de strijd tussen de slangengod en de kraaiengod.
Het is allemaal een beetje te complex om hier in een paar zinnen uit de doeken te doen.
Wie wil weten hoe het precies zit moet Slangengod zelf maar lezen.
Dat is geen straf, want het verhaal zit goed in elkaar. Schrijver Jérôme le Gris maakt goed gebruik van de Noorse mytholgie. Normaal gesproken houd ik niet zo van strips waarin de doden uit hun graf herrijzen om de strijd met de levenden aan te gaan, maar het komt rechtstreeks uit Ragnarok en dus mag het.
Le Gris (Horacio van Alba, Malicorne) houdt de lezer drie albums lang geboeid en bovendien is het tekenwerk van Benoît Dellac (Frontlinies, Missi dominici) fraai. Zijn pagina's zijn heel gevarieerd qua opbouw en hij gebruikt dat om het verhaal meer vaart te geven, of juist om de lezer even rust te gunnen.
Close-ups worden afgewisseld met grote platen waarin vreemd gebouwde tempeltjes op machtige kliffen naar de god van hun keuze lijken op te klimmen (zie afbeelding hiernaast). Het is niet allemaal even reëel wat Dellac tekent, maar sfeerverhogend is het zeker.
Al met al een prettige leeservaring, zeker omdat Vikingstrips niet al te dik gezaaid zijn in de stripwinkel.
(Hans Hartgers)
Interesse? Koop het album hier!