Recensie Valois
1. De Italiaanse illusie &
2. Si deus pro nobis, quis contra nos?
door Jaime Calderon & Thierry Gloris

Is het niet een beetje raar dat we de mensen pas bij hun voornaam aanspreken als we ze goed kennen en dat we onze koningen en koninginnen gewoon bij de voornaam noemen?
Ze heet Van Oranje, maar ik mag Beatrix zeggen...
En dat terwijl de koninklijke familie concreet gezien verder van het gewone volk af staat dan wie ook.
Misschien is het vanwege de erfopvolging – ze hebben allemaal dezelfde achternaam. Maar dat helpt dan niet veel als je ze ook allemaal dezelfde vóórnaam geeft...
Wij Nederlanders hebben inmiddels negen Willems in onze Vaderlandse geschiedenis die we gewoonlijk nogal oneerbiedig aanduiden met hun voornaam en een nummer!
Vijf stadhouders en vier koningen (Willem Alexander meegeteld).
En dan zat er ook nog ergens een vrouwelijke Willem (Wilhelmina) tussen.
Dat we bij de koningen opníeuw zijn gaan tellen maakt het er voor de leek ook niet overzichtelijker op.
Aan de Europese hoven ging het er eender aan toe.
Dat maakt het lezen over de Europese geschiedenis soms knap lastig.

De liefhebber van strips over die Europese geschiedenis komt tegenwoordig trouwens behoorlijk aan z'n trekken. Alleen al uitgeverij Daedalus voorziet meer dan gemiddeld in de behoeftes van historisch geinteresseerden. Zij brengen stripreeksen uit als De 7 wonderen, De bloedkoninginnen, De verschrikkelijke paus, etc. etc.
Een recente loot aan de historische tak van de uitgeverij is Valois.
Het verhaal speelt in 1494, de Renaissance. Karel de achtste heeft de Franse troon beklommen en droomt van een nieuwe Kruistocht. Daarvoor moet hij door het welvarende Italië. Is het een goed idee om daar meteen maar even een oorlogje te voeren en zijn grondgebied met het schiereiland uit te breiden?
Hij legt het aan zijn raadgevers voor... maar die zijn verdeeld over de kwestie...

De tekeningen van Jaime Calderon (Bloedkoninginnen, De wegen van de heer) zijn de moeite waard.
In eendrachtige samenwerking met inkleurder Felideus levert hij lekker gedetailleerd tekenwerk af. Hij zet even natuurlijk grote veldslagen op papier als gezichten in – close up, en vol emotie.

Schrijver Thierry Gloris (Bloedkoninginnen, Aspis) vertelt zijn verhaal aan de hand van twee hoofdfiguren: De Catalaanse Blasco de Vilallonga – een jonge man die nadat zijn geliefde trouwde met een betere partij gekozen heeft voor het klooster – en de jonge Fransman Henri Guivre de Tersac – die een baantje heeft gevonden als secretaris van Heer de Brie (of Depri, zoals hij elders wordt genoemd).
Als de beide jongelingen elkaar ontmoeten gaan ze meteen verbaal op de vuist.
Maar er ontstaat ook een band. Door een aantal gezamenlijke avonturen ontdekken ze dat hun lotsbestemming niet daar ligt waar ze momenteel hun brood mee verdienen: Ze ontpoppen zich onder leiding van Vitellozzo Vitelli tot ware vechtjassen.
Dát gedeelte van Gloris' verhaal is heel goed te volgen, maar hij lardeert zijn verhaal met talloze historische namen en gezichten. Sommige kent de oplettende lezer uit de geschiedenisles en sommige kent de striplezer uit andere strips, zoals Borgia en Della Rovere. Het zijn er echter zoveel dat je de draad er een beetje van kwijtraakt.
Frankrijk kent even zovele Karels als Nederland grossiert in Willems.
Hoe houd je die uit elkaar? Wie was de áchtste nou ook weer precies? Maximiliaan van Oostenrijk valt nog aan zijn bijzondere voornaam te herkennen, maar Anne is de zus van Karel VIII, die trouwde met Anna van Frankrijk en moeten we écht alle zes raadgevers van Karel met naam en toenaam onthouden?
Een iets meer afgebakend groepje adelen had deze strip overzichterlijker gemaakt, maar er zit ook veel actie in deze eerste twee delen en dankzij de twee échte hoofdrolspelers – Blasco en Henri – valt er toch veel te genieten in Valois.
...En er volgt gelukkig geen overhoring aan het eind...

(Hans Hartgers)

Interesse? Koop het album hier!