Recensie Penelope HC
door Judith Vanistendael

Judith Vanistendael kiest zeker niet de gemakkelijkste onderwerpen voor haar albums.
Haar eerste boek De maagd en de neger ging over racisme, haar tweede Toen David zijn stem verloor over terminale kanker, de derde Mikel over terrorisme.
Wat blijft er dàn nog over?

Penelope is vrouw, moeder en chirurg.
Dit boek gaat over al drie die hoedanigheden.
Als chirurg opereert ze – deels – in oorlogsgebieden. Het leed dat ze daar onder ogen krijgt laat haar vanzelfsprekend niet onberoerd. Zeker niet als het haar niet lukt een patiënt te redden.
Als vrouw heeft ze geluk een heel lieve en begripvolle man te hebben. Haar moeder en haar zus zijn wat strenger voor haar en vinden dat ze thuis moet komen en het gevaarlijke werk in oorlogsgebieden er aan moet geven.
En dan is Penelope nog moeder van een puberdochter die zo haar eigen problemen heeft. 
Niet vergelijkbaar natuurlijk met wat Penelope dagelijks onder ogen krijgt, maar voor de dochter in kwestie evengoed dramatisch.
Al die emoties brengen Penelope uit haar evenwicht en het thuiskomen valt haar steeds zwaarder...

Penelope is een goed verteld en indringend verhaal.
Vanistendael creëert – net als in haar vorige boeken – geloofwaardige karakters in geloofwaardige situaties.
Centraal staat de vraagt of het krijgen van kinderen in bepaalde situatie's wel gewenst is.
Het tekenwerk van Vanistendael is effectief, maar eerlijk gezegd vind ik het er niet mooier op worden.
Eenmaal in het boek begonnen stoorde ik me er echter niet aan, zodat Penelope toch een fijne leeservaring was...

(Hans Hartgers)

Interesse? Koop het album hier!