Recensie Maurits Cornelis van Esk, gevangen in dromen
HC 1 De oorsprong
door Marc-Antoine Mathieu

Marc-Antoine Mathieu is een Franse stripmaker die in Frankrijk al twintig titels op zijn naam heeft staan, maar wiens werk nog niet eerder in het Nederlands vertaald werd. Daar moest maar eens verandering in komen vond men bij Sherpa. En om het maar meteen goed aan te pakken drukte de uitgeverij niet alleen Mathieu's Nederlandse debuut De oorsprong, maar tevens een brochure De weg omhoog met een kort verhaal.
Dat laatste wordt gratis aangeboden opdat maar zoveel mogelijk striplezers kennis zullen kunnen maken met de bijzondere strips van Mathieu.

Voor wie het eerste album van Maurits Cornelis Van Esk, gevangen in dromen sowieso van plan is aan te schaffen: let er even op dat u ook de brochure meepikt, want het verhaal De weg omhoog staat niet in De oorsprong.
Het is overigens een heel ander verhaal dan dat wat Maurits beleeft. Een haast filosofisch verhaal over een naamloze verbrander van apocriefe, omstreden en blasfemische boeken die op de dool raakt in een enorme kathedraal.
Eigenlijk is het hele verhaal één grote metafoor... denk ik tenminste.

Het album De oorsprong zélf is rijker... en vreemder. Bizar is eigenlijk een beter woord. De lezer komt terecht in een Kafkaëske wereld die me deed denken aan Monty Python (maar dat komt voornamelijk doordat Maurits Cornelis van Esk werkzaam is op het ministerie van humor) en de film Brazil van Monty Python-animator Terry Gilliam.
Verder is het niet toevallig – lijkt me – dat Maurits Cornelis zijn voornamen gemeen heeft met de Nederlandse graficus M.C. Esher, al valt Mathieu niet in de valkuil diens optische illusies in dit album na te bootsen. Hij werkt subtieler, met camerahoeken en hoge gebouwen die refereren aan het werk van Esher, maar er niet rechtstreeks van afgeleid zijn.
Hoewel hij geen gelikt tekenaar is, vind ik zijn zwart-witte tekenwerk heel stemmig.

Mathieu experimenteert – zowel in De weg omhoog als in De oorsprong. Hij speelt met de beperkingen van het medium strip: Slechts twee dimensie, hoe zit het met de derde? En de vierde? De tijd. Die verloopt lineair, of is daar met een kunstgreep wat aan te doen?
Ik wil niet al teveel te verklappen, maar het boek De oorsprong zélf speelt een grote en mysterieuze rol in dit boek: Maurits ontvangt een envelop met daarin een strippagina waarop een ochtendritueel te lezen is... Zijn éigen ochtendritueel! Het werkt op de striplezer al bevreemdend, kun je nagaan hoe het op Maurits zélf overgekomen moet zijn!
Van Esk stelt een onderzoek in, maar of daarmee de raadsels kleiner worden...
Het album kent niet het sterkste einde dat ik ooit las, maar daar is het Mathieu volgens mij ook niet om te doen.
Hij wil eerder verkennen dan vermaken, al lukt dat laatste hem op deze manier ook bijzonder goed!

(Hans Hartgers)

Interesse? Koop het album hier!