Recensie Amorostasia 3 HC ...En eeuwig
door Cyril Bonin

'Ze verdween op even geheimzinnige wijze als ze was ontstaan.'
Cyril Bonin geeft in zijn driedelige reeks Amorostasia geen uitleg voor de vreemde ziekte die de wereldbevolking treft: Iedereen die verliefd is of wordt loopt het gevaar te verstijven en als een levend standbeeld te eindigen.
Zoals de eerste zin van deze recensie al aangeeft heeft de schrijver/tekenaar geen verklaring voor dit door hem bedachte verschijnsel. Normaal gesproken vind ik dat een zwaktebod. Wat even geheimzinnig weer verdwijnt als het verscheen, is wat mij betreft de moeite van het beschrijven niet waard.
Toch ligt dat bij Amorostasia anders, Bonin onderzoekt namelijk niet de ziekte of het verschijnsel, maar de réacties van de mensheid daarop. En die zijn interessant. Sommigen worden bang en verplichten aantrekkelijke dames en heren een waarschuwingmouwband te dragen, anderen verlangen juist naar het dankzij Amorostasia volledig in elkaar opgaan en derden beginnen hun partners verwijten te maken: 'Waarom ben jij eigenlijk niet verstijfd? Hou je soms niet meer van me?'

De spil in het verhaal is journaliste Olga. Bonin heeft patent op een eigenaardig soort vrouwelijke heldinnen. Ze zijn ergens een beetje afstandelijk, maar toch ook weer aantrekkelijk. Alsof hij de vrouw op een voetstuk plaatst, zonder dat ze haar menselijkheid verliest. Ook Olga staat niet boven de Amorostasia en verstijft samen met Kiran, een kleine crimineel die ontdekt heeft dat het zo z'n voordelen heeft als hij rijke dames te laten verstijven. Olga en Kiran lijken totaal niet bij elkaar te passen, maar verstijven samen tóch. Als zij later – als het enige paar ter wereld – beiden ontwaken uit hun Amorostasia en hun gezamenlijk leven weer oppakken blijken de verschillen toch te groot en valt hun relatie uiteen. Even geheimzinnig als ze opdook verdwijnt de epidemie en ontwaken alle slachtoffers. Amorostasia is zonder hulp van artsen en wetenschappers genezen...
Of tóch niet helemaal?

Bonin bekijkt zijn zelfbedachte verschijnsel van alle kanten en dat levert een heel aardige strip op die de lezer aan het denken zet over de liefde.
Gezien het aantal romans en bioscoopfilms die er over gaan is dat een onuitputtelijk thema.
En we begrijpen er met z'n allen – na 5000 jaar beschaving – nog steeds geen sikkepit van.
Oók niet na het lezen van Amorostasia, trouwens...

(Hans Hartgers)

Interesse? Koop het album hier!