Recensie Natasja 23 In het spoor van de Blauwe Sperwer
door Francois Walthery & Sirius
+ Agent 327 Hulde 2 Aan de jarige
door Martin Lodewijk en anderen

In de muziek is het heel normaal, in strips nog eerder uitzondering dan regel: Het coveren van andermans werk. Je speelt nou eenmaal eerder een liedje van The Rolling Stones dan dat je een strip opnieuw tekent. Lezen en luisteren zijn toch totáál andere sensaties.

Maar... ook in de stripwereld is coveren in opkomst...

Voor Agent 327 Hulde aan de jarige werd ten tweede male aan een zeventien Nederlandse stripmakers gevraagd een eigen invulling te geven aan Agent 327. De resultaten zijn wisselend en deze nieuwe worp overtuigde mij minder dan die in het eerste deel Hulde aan de jubilaris.
En dan heb ik het vooral over de verhaaltjes. Qua tekenwerk kunnen de meeste stripmakers in dit tweede deel best uit de voeten met Hendrik IJzerbroot en Olga Lawina. Sommigen doen hun uiterste best om binnen het idioom van Martin Lodewijk te blijven. Zo komt de bijdrage van bijvoorbeeld Rob Derks hier en daar akelig bij de oude Agent 327-tekeningen in de buurt. Daan Jippes kan dat natuurlijk ook als de beste. Bij de meesten schemert de eigen tekenstijl lekker door het tekenwerk heen, maar – om er maar twee uit te pikken – Paul Teng en Willy Linthout tekenen hun verhaaltjes, alsof het tekenwerk van Martin volledig aan ze is voorbij gegaan, gewoon in hun eigen stijl.
En dat werkt bij Agent 327 ook prima.
Maar zo'n verhaaltje, dat flans je blijkbaar niet zomaar in elkaar.

Nog een stapje verder – qua coveren – gaat Francois Walthery. Hij covert het oude album van De Blauwe Sperwer Het pareleiland in z'n geheel! In twee delen: Natasja deel 22 De Blauwe Sperwer en deel 23 In het spoor van de Blauwe Sperwer vormen samen een herbewerking van Sirius' strip uit 1950.
Het bevalt Walthery blijkbaar goed, want hij heeft al laten weten een volgend Blauwe Sperwer-album te willen gaan omwerken tot Natasja-album!
Het tekenwerk van Walthery is altijd iets om naar uit te kijken en dat is ook bij deze twee delen weer dik in orde. Bovendien werkt Walthery hier geheel op eigen kracht en dus zonder assistent.
Tja... en dat verhaal. Eerlijk gezegd las ik Natasja al nooit voor het verhaal. Zo bijzonder zijn de plotjes over het algemeen niet. Maar toch altijd interessanter dan het plot van dit zeventig jaar oude verhaal uit de tijd dat de Europese strip nog aan het begin van haar loopbaan stond.
Veel ruimte voor humor (toch één van dé kenmerken van de Natasja-reeks) laat het verhaal Walthery overigens ook niet, helaas.
Sprak ik na het lezen van deel 22 nog de hoop uit dat het vervolg interessanter zou worden: da's niet gebeurd.
Natasja als De Blauwe Sperwer: een leuke gimmick, maar geen topstrip.
Misschien leent muziek zich toch beter voor coveren dan strip?

(Hans Hartgers)

Interesse? Koop het album hier!