Recensie Horizontaal HC Dagboek van een uitgestrekte zwangerschap
door Jan Bosschaert & Zidrou en
Bloesems in de herfst
door Aimee de Jongh & Zidrou

Scenarist Zidrou staat er om bekend dat hij steeds met andere striptekenaars samenwerkt. Hij heeft een feilloos instinct bij elk van zijn verhalen een tekenaar te selecteren die daar perfect bij past. Nu heeft hij zijn zoekgebied uitgebreid naar de lage landen en schreef hij scenario's voor de Belg Jan Bosschaert en de Nederlandse Aimée de Jongh.

Bij onze zuiderburen is Bosschaert enorm populair, maar ik heb eigenlijk nooit goed begrepen waarom. Tekenen kan de man wel degelijk, maar ik vond zijn stripwerk nooit boven de rest uitsteken.
Dat geldt naar mijn mening ook voor het verhaal dat Zidrou voor hem schreef: Horizontaal – Dagboek van een uitgestrekte zwangerschap.
Het handelt rond de jonge vrouw Sybil die vanwege zwangerschapcomplicaties een half jaar (!) ruggelings moet doorbrengen.
Een onmogelijke opgave, zonder meer, maar of het nou zo'n geïnspireerd idee is voor een stripverhaal?
Bosschaert en Zidrou doen hun uiterste best en het is knap dat Bosschaert met de zeer beperkte actie toch een visueel aantrekkelijke strip weet af te leveren en dat Zidrou het verhaal van begin tot eind leesbaar en onderhoudend weet te fabrieken. Hij past wat geslaagde kunstgrepen toe (even goed opletten als er een andere volwassen man bij Sybil op bezoek komt dan haar eigen kloris!) om het aantrekkelijk te houden maar toen het boek uit was had ik toch het idee dat ik ook heel goed zonder dit verhaal had gekund. Misschien ook omdat ikzelf – naast degene die mij als eindproduct had– geen enkele ervaringen heb met zwangerschappen?
Horizontaal lijkt mij voornamelijk interessant voor mensen die iets dergelijks meegemaakt hebben.

Van een andere orde is Bloesems in de herfst, een liefdesverhaal voor gevorderden, dat wil zeggen: zestig plussers.
Wie denkt dat liefde uitsluitend iets is voor jonge mensen zal verrast opkijken bij deze tweede 'grote' strip van Snippers-auteur Aimée de Jongh. Na De terugkeer van de wespendief (dat ze zelf schreef) nu dus op scenario van Zidrou.
Zidrou en De Jongh slagen er in de karakters zeer geloofwaardig op papier te krijgen en weten vooral hun gevoelens op de lezer over te brengen. Als Mediterranea en Odysseus depressief zijn leef je met ze mee en als ze – dankzij elkaar – weer zin in het leven krijgen evenzo.
Dat Meditarranea een zeer knappe vrouw geweest moet zijn valt nu nog aan haar door ouderdom aangetaste gezicht af te lezen, iets wat voor de tekenares een zware opgave moet zijn geweest. Ook de tedere omgang tussen beide hoofdrolspelers brengt ze fijn in beeld. Kleine gebaren zijn lastiger dan grote, dat maakt haar prestatie des te indrukwekkender.
Het verhaal is typisch Zidrou, sprankelend, vol vernuftige details... én teder. Iets dat we in de stripwereld niet al teveel tegenkomen.
De ontknoping vond ik daarentegen vergezocht. Het lijkt alsog Zidrou zich ineens besefte dat er aan het verhaal nog een dramatische wending ontbrak. Vond ik niet...
Dat maakt dat Bloesems in de herfst mijn favoriete Zidrou-albums geen concurrentie aandoet in het klassement, maar toch een zeer aangename leeservaring was.
Zowel van verhaal als qua tekeningen vind ik Bloesems in de herfst veruit de beste van deze twee lage-landen-Zidrou's...

(HH)

Interesse? Koop het album hier!