Recensie One two three Four Ramones volgens Dee Dee Ramone HC
door Eric Cartier, Bruno Cadene & Xavier Betaucourt

In 1996 gingen de Ramones uit elkaar, vijf jaar later begon het grote sterven.
Joey overleed in 2001.
One.
Dee Dee in 2002.
Two.
Johnny in 2004.
Three.
Tommy deed er iets langer over maar verwisselde het tijdelijke met het eeuwige in 2014.
Four!
En dit waren geen oude mannen! Drie van de punkrockers overleden aan de gevolgen van kanker, alleen Dee Dee's dood was drugsgerelateerd. Niet verwonderlijk. Hoewel hij zelf beweerde in zijn latere jaren clean te zijn vertoont hij in interviews voornamelijk typisch junkiegedrag. Zielig eigenlijk.
Het stripalbum One two three Four Ramones neemt juist Dee Dee's leven als uitgangspunt voor het vertellen van het verhaal van The Ramones.
Afgezien van de wisselende bezetters van de drumkruk was Dee Dee de eerste die er de brui aan gaf en de Ramones in 1989 verliet. De band hield het daarna nog acht jaar zonder hem vol. Hoe close de heren waren blijkt als Dee Dee (een tijdje na zijn ontslag) gearresteerd wordt en The Ramones om een lening verzoekt voor de borg. Botweg geweigerd.
'Binnenkort gaan we de studio in, schijf maar een paar songs... als gage voor je advocaat.'


Het verhaal van de Ramones is ontluisterend en onthullend. Nadat Johnny er met Joey's vriendin vandoor ging wisselde Joey de rest van hun bestaan als band geen énkel woord meer met Johnny. Als hij John iets te melden had vroeg hij Dee Dee dat aan Johnny mee te delen.
Johnny was een dictator, Dee Dee een junk en Joey een ziekelijk dwangneuroot. Hoewel sommige mensen hun muziek wellicht als eentonig zullen beschouwen was hun tweeëntwintig jarige carrière turbulent genoeg om dit album van begin tot eind boeiend te laten blijven. Dee Dee was van de drie oer-Ramones dan misschien het kortst bij de band, hem tot hoofdpersoon maken was een goede zet van de auteurs. Hij was tenslotte degene die zie zich vanaf zijn tienerjaren Dee Dee Ramone noemde (zijn echte naam was Douglas Colvin), degene die de meeste nummers schreef en wiens leven via zijn vaak autobiografische teksten het meest vereenzelfigd wordt met dat van een 'Ramone'.
Het verhaal begint in Duitsland waar Dee Dee als tiener het slachtoffer is van huiselijk geweld. Hij zoekt zijn toevlucht in de muziek van The Beatles (rock 'n' roll) en in verlaten bunkers rond de kazerne waar zijn vader als Amerikaans militair gelegerd is. In één van die bunkers maakt hij kennis met de twee andere hoofdingrediënten van de popmuziek: sex en drugs...
Zijn 'life was saved by rock 'n' roll' zoals Lou Reed zong, maar diezelfde rock 'n' roll werd ook zijn ondergang.
Als je 't allemaal leest is het is nog een wonder dat hij de 50 gehaald heeft.


Tekenaar Eric Cartier hanteert een prettig undergroundstijltje dat een beetje doet denken aan het werk van de Nederlandse underground tekenaar Peter Pontiac. Zijn tekeningen zijn underground genoeg om bij het levensverhaal van The Ramones te passen en toegankelijk genoeg om de minder ingewijde stripliefhebber niet in de gordijnen te jagen.
Schrijvers Bruno Cadène en Xavier Bétaucourt vertellen soepel en laten de grote hoeveelheid feiten hun verhaal niet in de weg staan.
One two three Four Ramones is ook (of juist) voor de lezer die niets weet van deze band een aanrader.
En eerlijk gezegd kon het niet uitblijven dat er ooit een strip over deze grondleggers van de punk zou verschijnen.
Zij zijn immers van zichzelf al de stripfiguren van de rock 'n' roll...

(HH)

Interesse? Koop het album hier!