Recensie Ik, moordenaar HC
door Keko & Antonio Altarriba

Vorig weekend was het Pasen en het viel me op dat er nieuwe vormen nodig zijn om oude verhalen in volle hevigheid bij ons binnen te laten komen. De kruisdood staat centraal in het Paasverhaal, maar maakt an sich niet veel indruk meer op ons en gaat pas leven als we het door bekende Nederlanders verbeeld zien in The Passion of Jesus Christ superstar. Onze musea hangen vol met beelden van lijden en dood. We kunnen een aan het kruis genagelde Christus nauwelijks nog zien als een mens van vlees en bloed die op een gruwelijke manier hangt dood te gaan. Dat zegt iets over de blinde vlekken die we dankzij onze cultuur ontwikkelen.
De Spaanse stripmakers Keko en Antonio Altarriba tonen iets dergelijks aan met hun Ik, moordenaar.



Hoofdrolspeler in Ik, moordenaar is kunsthistoricus Enrique Roderiguez Ramirez. Zijn specialiteit is het lijden en de dood in de kunst. Hij gaat zó op in zijn specialisme dat hij zelf aan het doden slaat. Het enge van deze strip is dat Enrique zijn moordenaarslusten filosofisch benadert. Willekeurig moorden is volgens hem de hoogste kunst. Zo kan het gebeuren dat hij op weg naar een lezing heel even uithaalt met een mesje en een toevallige voorbijganger neervalt en doodbloedt... Doden is een kunst en Enrique is hem machtig.
Schokkend en beangstigend album, juist door de beargumentatie en de theoretische onderbouwing van de kunst van het doden.

(HH)

Interesse? Koop het album hier!