Recensie Trashed Een ode aan de rotbaan aller rotbanen HC
door John Derf Backderf

John Backderf, alias Derf, maakte indruk op de stripminnende gemeenschap met zijn boek Mijn vriend Dahmer. Het toeval wilde dat hij ooit een klasgenoot was van Jeffrey Dahmer, die zich later ontpopte tot één van de bekendste seriemoordenaars van Amerika.
Backderf worstelde jaren met het verhaal. Zowel met de vorm waarin hij het vertellen zou als met een manier om het uitgegeven te krijgen. De uiteindelijke vorm was ondanks de wat underground-achtige tekeningen perfect. Maar ja, met zo'n once-in-a-lifetime-experience was je bijna verplicht er uit te halen wat er in zat...
Nu zijn tweede in het Nederlands vertaalde album in de winkel ligt is het de vraag of hij met Trashed de kwaliteit van zijn boek over z'n gruwelijke ex-klasgenootje kan benaderen. Zeker omdat hij in de grond autobiografisch werkt lijkt het opvolgen van die strip een haast onmogelijke klus.
Waar moet je het na Dahmer nog over hebben? Derf zal niet met nóg een seriemoordenaar geknikkerd hebben...

Derf put voor Trashed uit zijn ervaringen als vuilnisman: Een ode aan de rotbaan aller rotbanen.
Het werk aan Mijn vriend Dahmer heeft hem zichtbaar goed gedaan, zijn tekeningen zien er iets gestroomlijnder en minder houterig uit dan voorheen. Een flashy striptekenaar zal Derf nooit worden, maar dat is eigenlijk eerder een pré dan een minpunt in het autobiografische genre waar hij de voorkeur aan geeft. Het geeft 't wat extra eigens mee, dat het werk er alleen maar beter op maakt.
In 250 pagina's verhaalt hij anekdotes uit het leven van een vuilnisophaler. Als lezer ruik je de stank en voel je de afkeer, maar valt er gelukkig ook genoeg te lachen. Eigenlijk vertelt Derf heel opgeruimd en zijn boek bevat soms haast slapstick-achtige scènes die heel goed werken.
Wat dit boek vooral boven het niveau uit tilt dat je van een strip over een vuilnisman verwacht is het feit dat Derf het breder trekt dan zijn eigen ervaringen alleen. Eigenlijk is Trashed het verhaal over het enorme probleem van de afvalverwerking in het algemeen. We dreigen te verstikken in ons eigen vuil en alle oplossing die we bedacht hebben om van dat vuil af te komen werken niet of nauwelijks, waardoor ons afval ons uiteindelijk wel eens de nek zou kunnen gaan omdraaien.
Zware kost, maar de eerder genoemde slapstick houdt het in evenwicht.
Helemaal aan het eind van het boek heeft hij zijn eigen afvalstapel getekend, die je per pagina ziet groeien. Op de laatste pagina ligt Derf's tekentafel bovenop de stapel! Zal toch niet waar zijn? Hij gooit de handdoek toch niet in de ring?
Want al is Trashed een totaal ander boek geworden dan Mijn vriend Dahmer, Derf heeft bewezen geen eendagsvlieg te zijn.
Hij is een auteur met zeggingskracht en hij heeft 't 'm gewoon wéér gelapt.

(HH)

Interesse? Koop het album hier!