Recensie Suske & Wiske Amoras
deel 1 t/m 6 & The making of
door Charel Chambre & Marc Legendre naar Willy Vandersteen

In Amerika is het heel normaal dat een stripheld tegen een geheel nieuwe achtergrond zijn avonturen beleeft. Superman in de verre toekomst, Batman in een bijzonder chagrijnige bui, Gotham bij gaslicht, regelmatig krijgen in de VS auteurs de vrije hand om naar believen iets te doen met hun favoriete held.
In Europa doen we daar niet zo aan. Des te opvallender dat juist zo'n behoudende club als de Suske & Wiske-rechthebbenden het voortouw hebben genomen in een volwassen, grimmige versie van de Belgische familiestrip. The saga unfolds heette het stoer op het eerste album, hetgeen an sich weinig betekenisvol is, maar toch verwachtingen schept.
Tijd om – nu de sage zich in zes delen geheel ontvouwd heeft – eens te kijken of die verwachtingen waargemaakt zijn.
Laat ik dat in eerste plaats positief beamen. Met Amoras hebben de makers een gedurfd idee prima uitgewerkt tot een veel volwassener strip dan Suske & Wiske-haters ooit voor mogelijk hadden gehouden. Het avontuur is toegankelijk genoeg om commercieel gezien succesvol te zijn, boeiend genoeg om een groot publiek aan te spreken, schokkend genoeg om het stoffige imago van Sus & Wis wat schoon te blazen en goed genoeg om stripliefhebbers die niet meer zo warm lopen voor Suske & Wiske aangenaam te verrassen.

Wat wel duidelijk blijkt is dat Amopras geboren is uit een concept en niet uit een creatief verhaal-idee. Dat wordt nog eens bevestigd in een zevende album The making of Amoras. Men is duidelijk op zoek gegaan naar de controverse en het verhaal is daar omheen geboetseerd.
Dat heeft Marc Legendre overigens prima gedaan, al heeft ook hij – net als veel hedendaagse stripauteurs – de neiging het wat onnodig complex te maken. Het verhaal is in essentie simpel: Suske & Wiske worden per ongeluk door Lambik en Jerom weggeflitst naar een toekomstig Amoras, waarbij de teletijdmachine onherstelbaar beschadigd, zodat simpelweg terugflitsen niet tot de mogelijkheden behoort. Dat is na al die jaren een prima idee want door die teletijdmachine, die op elk gewenst de held in nood kon terughalen of spierbundel Jerommeke er ter assistentie heen kon sturen, werd de angel van daadwerkelijk gevaar er behoorlijk uit gehaald. Nu moeten Suske en Wiske het helemaal alleen zien te rooien en krijgt de lezer meteen de eerste schok te verwerken: Wiske is de pijp uit!
Je voelt op je klompen aan dat het zo'n vaart niet zal lopen, maar het geeft de auteurs wel de gelegenheid om met de emotie die dat oproept bij Suske, Lambik, Barabas, Sidonia en Jerom een volwassen verhaal te vertellen. Charel Chambre zet Vandersteen's figuren herkenbaar, maar toch op eigen wijze op papier en slaagt er daadwerkelijk in van Amoras een volwassen versie van Suske en Wiske van te maken.
Waar voortzettingen van bekende stripreeksen vaak onder lijden, zijn de restricties. De rechthebbenden bemoeien zich met de creatieve kant van de zaak en bepalen wat er wel en niet in de strip mag voorkomen. Daar was ik deze keer ook een beetje bang voor, maar het lijkt er op dat de auteurs echt carte blanche hebben gekregen; geen controversieel onderwerp gaan ze uit de weg. Niet alleen pijn, verdriet en dood, maar ook moord, mutilatie en zelfs een hint naar een verkrachting, het is allemaal te vinden in deze ruwe versie van het brave Suske & Wiske universum.
Op Amoras is het in 2047 eten of gegeten worden, soms maar al te letterlijk.

Er zijn ook dingen die minder werken: De overdaad aan plotlijnen op het einde en het einde zelf. Geen einde, daar is bewust voor gekozen en aanvankelijk vond ik dat wat lafjes, maar misschien is het wel een goede zet. Dit is geen reeks die – in tegenstelling tot de originele reeks – maar voortgezet en voortgezet dient te worden, dus waarom moet het zo nodig afgerond worden?
Ik denk echter wel dat een boel lezers zich na het dichtslaan van deel 6 wat bekocht zullen voelen.
Suske en Wiske zélf hebben hun transformatie prima doorstaan, een 'held' kan immers ook in een écht penibele situaties functioneren. Dat geldt in mindere mate voor de komische bijfiguren. Lambik heeft – soort van – heldhaftige kwaliteiten en komt nog aardig uit de verf, Barabas heeft als professor een duidelijke rol en komt ook prima mee, maar figuren als Sidonia, Jerom, Theofiel en Krimson voelen zich minder op hun gemak in de grimmige setting van Amoras.
Al met al: petje af voor tekenaar en scenarist en vooral naar de rechthebbenden en de uitgever die het lef hebben gehad Suske & Wiske uit hun comfortzone te halen!

(HH)

Interesse? Koop het album hier!