Recensie Undertaker 2 De dans van de gieren
door Ralph Meyer & Xavier Dorison

Het begon al zo goed in Undertaker 1 De goudvreter, maar met het tweede deel De dans van de gieren zetten Ralph Meyer en Xavier Dorison hun begrafenisondernemer definitief op de kaart.
Het voormalige personeel van meneer Cusco – die nu achterin de koets van de Undertaker ligt met zijn gehele kapitaal in zijn ingewanden – heeft een beslissing te nemen. Gaan Rose en Lin die kraai met z'n gier vertrouwen of niet... Het opsporingsbevel met de duidelijk herkenbare trekken van Crow pleit niet bepaald in zijn voordeel. En dan is er nog de tijdsdruk: de cavalerie is in aantocht, evenals de op goud beluste meute die al vanaf Anoki City achter Undertaker en de twee vrouwen aanzitten.
Lin hakt de knoop door en vanaf dat moment zijn de drie tot elkaar veroordeeld.

Scenarist Dorison gebruikt alle denkbare elementen uit de klassieke westerns: als er door een canyon getrokken moet worden zorgt Undertaker vanzelfsprekend voor een rotsenregen en als de vluchtelingen de mijn van Cusco bereikt hebben is er natuurlijk een hoofdrol weggelegd voor zo'n mijnkarretje dat als een dolle over de rails dendert en van grote hoogte uit de ontploffende mijn wordt gespuugd. Het houdt de vaart er lekker in, al is die scene wat al te onwerkelijk.
De rest van Dorison's verhaal is heel indenkbaar en ondanks het gebruik van allerlei cliché's toch origineel. Het eind van de klopjacht – als de posse haar hand heeft weten te leggen op de buit van Cusco – is van een cynische schoonheid die je niet veel tegenkomt in stripverhalen.
Op het tekenwerk van Ralph Meyer is hoegenaamd niets aan te merken.
Het kan dan ook bijna niet anders of Undertaker wordt een van de nieuwe topverkopers in de stripwinkel.
Volkomen terecht!

(HH)

Interesse? Koop het album hier!