Recensie Tangy & Laverdure integraal 2 Het escadrille van de Ooievaars, 3 Koers nul & 4 Geheime missies HC door Albert Uderzo, Jije en Jean-Michel Charlier (Tanguy)

 Recensie Tangy & Laverdure integraal 2 Het escadrille van de Ooievaars, 3 Koers nul & 4 Geheime missies HC door Albert Uderzo, Jije en Jean-Michel Charlier (Tanguy)

 

Recensie Tangy & Laverdure integraal
2 Het escadrille van de Ooievaars,
3 Koers nul &
4 Geheime missies HC
door Albert Uderzo, Jije en Jean-Michel Charlier (Tanguy)

 

Maar liefst drie dikke integrale albums bracht Arboris in 2015 uit van het onverschrokken pilotenduo Tang(u)y & Laverdure. Met deel 2 & 3 waren alle albums gebundeld die Albert Uderzo voor de strip tekende. Zeer tot ongenoegen van scenarist Jean-Michel Charlier kondigt Uderzo in 1965 aan dat hij de druk van twéé successeries niet meer aan kan en wil kiezen voor Asterix.
Uderzo kampt met wat we nu RSI zouden noemen en krijgt problemen met zijn tekenhand.
Het is onvoorstelbaar welk een hoeveelheid pagina's en redactionele en promotionele tekeningen de tekenaar wekelijks moet afleveren. Hij zit 's morgens al voor dag en dauw achter de tekentafel en het siert hem dat er nergens in zijn werk sporen zijn te vinden van haast. Alles is even uitgebalanceerd en volmaakt.
Een opvolger vinden blijkt lastig en het duurt een vol jaar voor Uderzo afscheid kan nemen van de piloten om zich helemaal toe te gaan leggen op de Galliër.


Uderzo's opvolger is niet – naar men zou mogen verwachten – een jong broekie die het vak nog in de vingers moet zien te krijgen – maar één van de grondleggers van de Belgische realistische strip: Jijé! Jijé mag vandaag de dag grotendeels vergeten zijn; hij was dé inspiratiebron voor auteurs als Jean Giraud, Eddy Paape, Hermann, Franz en Albert Uderzo. Toch blijkt ook voor een prof als hij de taak niet eenvoudig.
Met name met de karikaturale Laverdure heeft hij moeite. Jijé is een tekenaar die spontaniteit en vaart belangrijker vindt dan details en vergeleken met het precieze en perfecte tekenwerk van Uderzo oogt Jijé's werk wat rommelig. Maar hij krijgt Tangy én Laverdure steeds beter in de vingers, zeker als hij Uderzo's tekeningen wat los kan laten. In Frankrijk is namelijk een televisieserie rond Tangy & Laverdure zó populair dat Charlier Jijé vraagt Tangy en Laverdure op de acteurs te laten lijken in plaats van op Uderzo's ontwerpen.
Het leuke aan zo'n serie integrales is dat een aantal mysteries rond dit soort stripreeksen opgehelderd wordt; totnogtoe vroeg ik me altijd af waarom Tangy en Laverdure halverwege de reeks ineens van uiterlijk veranderden...

De tweede bundel Het escadrille van de Ooievaars doet qua tekenwerk en verhalen nauwelijks onder voor de bloedstollend spannende eerste integrale. Charlier weet steeds een nieuwe draai te geven aan het leven van de twee vliegers. De balans tussen spanning en humor is goed, het klunzige gedrag van Laverdure houdt de strip luchtig zonder de vaart eruit te halen. De bundel bevat als bonus natuurlijk weer een informatief dossier en enkele uit de albums weggelaten stroken en pagina's die om het album binnen de 48 pagina's te houden werden opgeofferd.

 

In de derde bundel Koers nul vinden we het eerste verhaal waarin een knappe jonge dame het hart van Ernest Laverdure steelt met de bedoeling hem de geheimen van de Mirages waarmee de piloten vliegen te ontfutselen. Het arctische dubbelverhaal Gevaar op Groenland / Geheime basis en het Afrikaanse negende verhaal Luchtpiraten zijn goed genoeg, maar Charlier zal het thema in latere albums naar mijn smaak iets te vaak herhalen. Luchtpiraten zal het laatste album zijn dat Uderzo tekent.

 

Met de vierde bundel Geheime missies doet Jijé als tekenaar zijn intrede. Zoals gezegd heeft hij toch wat moeite met het overnemen van Uderzo's tekenwerk. Ook Charlier lijkt wat van slag en Speciale opdracht is een herhaling van zetten (wederom een meisje/spionne-verhaal). Bovendien wordt het geklungel van Laverdure zo langzamerhand een verplicht nummer. Misschien doordat de figuur van Ernest Jijé niet zo ligt wordt al dat gehannes een beetje vervelend.
Gelukkig herpakt Charlier zich met het uitstekende De zwarte engelen dat de lezer weer naar het puntje van de stoel doet schuiven als Tangy & Laverdure in Zuid-Amerika verwikkeld raken in een grensconflict.
Daarnaast bevat de vierde bundel drie korte in zwart-wit uitgevoerde strips waarvan er slechts één eerder in een album werd opgenomen (ze werden wel in de Nederlandse Pep-parades gepubliceerd). In het derde verandert Jijé het uiterlijk van de helden, maakt hij zich definitief los van Uderzo en is hij klaar om de strip op zijn eigen wijze voort te zetten.
Tangy & Laverdure blijft een klasse strip, die deze prachtige heruitgave meer dan waard is. De dossiers zijn informatief en verhogen het leesplezier nog meer.


(HH)

Interesse? Koop het album hier!