Recensie Solo 1 Een wereld vol kannibalen
door Oscar Martin

Bij sommige albums is het helemaal niet moeilijk om te zien waar de tekenaar zijn of haar inspiratie opgedaan heeft. Wie Solo Een wereld vol kannibalen openslaat herkent meteen twee stripseries: Inspecteur Canardo en Pacush blues.
Sokal's Canardo beïnvloedde Oscar Martin's tekenstijl, er is geen twijfel over mogelijk, en aan Ptiluc's Pacush blues ontleent hij de wereld waarin hij zijn held Solo plaatst.
Solo is een rat die moet zien te overleven in een apocalyptische wereld waar het recht van de sterkste geldt. Gelukkig is hij handig met wapens. Geleerd van zijn vader met wie hij er dagelijks samen op uit trekt. Maar de vangst wordt schaarser en er zijn in het gezin meer monden te voeden dan er met de jacht binnengesleept kan worden. Solo moet – zijn naam zegt het al – het gezin verlaten en voortaan zijn eigen boontjes zien te doppen.


Dat Oscar Martin's invloeden door zijn eerste solostrip (hij maakte eerder De Gilde met Miroslav Dragan) heen schemeren is geen enkel bezwaar; Dat was bij Hermann en Giraud (om maar twee grote jongens te noemen) ook zo en kijk eens hoe die de stripwereld verrijkt hebben...
Leuk eerste deel van een driedelige reeks die de moeite waard belooft te worden.
Martin vertelt vlot en zijn tekeningen zijn zwierig, met de juiste overdrijving om het luchtig te houden en zijn decoupage (zeg maar de regie de strip) is erg fraai.
Het enige dat de vaart er een beetje uithaalt zijn de al te zwaarmoedige pseudo-filosofische overwegingen van de rat Solo.
We zullen het maar wijten aan de knagende eenzaamheid...

(HH)

Interesse? Koop het album hier!