De onnavolgbare Onnoembaren
Aan het begin van de jaren '80 (vorige eeuw) verschenen de eerste pagina's van een nieuwe strip in het brave weekblad Robbedoes. De held Chuck Willis wordt op pagina twee meteen doodgereden en dat is nog niet eens de ergste schok die de nietsvermoedende lezertjes te verwerken krijgen.
De avonturen van Mac, Tony en de wat ondefinieerbare dwerg Tim zijn getekend in de traditie van het weekblad Robbedoes, maar de in de verhalen zijn grimmiger en er komt – o gruwel – zelfs een beetje sex in voor. Met name deel drie, waarin De Onnoembaren in China en in het bordeel belanden, bleek te schokkend voor de tere kinderzieltjes. Hoewel de strip vandaag de dag nauwelijks opschudding zou veroorzaken, viel die tussen de Smurfjes en de andere Dupuiskuffelstrips bijzonder op. In negatieve zin. Het duurde dan ook niet lang of de redactie knikkerde Yann & Conrad én hun strip op straat.
Einde oefening...
Niet helemaal. In Nederland gaf uitgeverij De Gulden Engel twee albums uit en de strip werd een groot succes. Niet ten onrechte, want die eerste twee albums Shukumei en Gele Geschiedenis zijn de meesterwerken van de reeks.
De strip vond onderdak bij uitgeverij Dargaud en begon daar aan een bijzonder ondoorgrondelijke loopbaan waarin er voortdurend werd herschreven en hertekend.
Niet met de beste resultaten. In een poging van hun parodie een 'serieuze' strip te maken lopen Yann & Conrad vast. In de 'tweede cyclus' wordt Gele geschiedenis zo verhakseld dat in de resten het oorspronkelijke album nog nauwelijks te herkennen is. De Onnoembaren werden voornamelijk onnavolgbaar...
Met de derde cyclus revancheren de makers zich enigszins, al blijft het allemaal vrij warrig.
De belofte mag dan niet helemaal ingelost zijn; De Onnoembaren moet je niet gaan lezen voor het verhaal, maar wél voor de tekeningen. Die zijn fantastisch! Ook de verschuiving die tekenaar Conrad doormaakt is interessant: Hij begint als een soort Robbedoes-imitator en aan het eind van de reeks is het ineens Lucky Luke wat de klok slaat.
Alsof de verhalen van zichzelf niet al rommelig genoeg waren ging uitgever Dargaud ook nog eens erg slordig om met de volgorde van de verhalen, waardoor vrijwel niemand nu nog weet hoe de reeks feitelijk gelezen moet worden.
Hieronder doen we een poging het voor u te achterhalen:
In Robbedoes weekblad
1. Nummer driedubbel nul
2. Shukumei
3. Beerput 1e versie (niet gepubliceerd; geweigerd door de redactie)
4. Gele geschiedenis 1e versie (gepubliceerd, maar gecensureerd)
De albums:
vingeroefeningen en vroeg werk
 |
 |
 |
|
1. Nummer 000
|
2. Shukumei
|
3. Beerput
|
 |
 |
|
|
4. Gele geschiedenis
|
bundeling De nul-cyclus
|
|
1e cyclus
 |
 |
 |
|
5. De schedel van vader Zé
|
6. Ching Soao
|
7. De purperen Lotus
|
 |
 |
 |
|
8. Alix noni tengu
|
9. Gele geschiedenis
|
bundeling Hong-Kong cyclus
|
2e cyclus
|
 |
 |
|
10. Beerput
|
11. Bronzen pop
|
12. Zonderkaak
|
 |
||
|
bundeling Korea cyclus
|
3e cyclus
 |
 |
 |
|
13. Ten oosten van Roswell
|
14. Ten noorden van White Sands
|
15. Ten zuidwesten van Moskou
|
 |
||
|
bundeling De USA-cyclus
|
Tot slot is er dan nog album deel 12 Shukumei een (weer) hertekende versie van het tweede verhaal...
 |
|
12. Shukumei
|
Dus... wat is nu de uiteindelijke volgorde?
Dat is voor meerdere uitleg vatbaar, maar wij houden het op de nummering die we hierboven aangehouden hebben, met de wat vreemde afwijking dat Gele geschiedenis daar twee keer in voorkomt - als deel 3 en deel 9 - evenals Beerput - als luxe album en deel 10.
In totaal zijn er dus slechts dertien verhalen, die echter steeds herbewerkt zijn.
Je zou denken dat het eenvoudig genoeg is om te checken of het bovenstaande klopt, maar Yann & Conrad gooien hun verhalen en tekeningen zó door elkaar dat zelfs het begin van het ene boek zomaar aan het eind van een ander boek kan opduiken en andersom. Wie het beter weet mag het zeggen, wij hebben ons best gedaan en er niet meer van kunnen bakken.
Inmiddels is de reeks afgesloten. Een vervolg kun je lezen in De witte tijgerin en ook daar is de verwarring toegeslagen. Deel 6 werd ineens weer genummerd als deel 1. Begon dat hele gesodemieter nu opnieuw? Nee. Het duurde even voor we de kleine lettertjes op de voorkant zagen: Tweede cylcus. In onze webshop hebben we - om geen nodeloze verwarring te zaaien - de reeks gewoon doorgenummerd...
(HH)
Witte tijgerin
 |
 |
 |
|
Witte tijgerin 1
|
Witte tijgerin 2
|
Witte tijgerin 3
|
 |
 |
 |
|
Witte tijgerin 4
|
Witte tijgerin 5
|
Witte tijgerin 6
|
 |
||
|
Witte tijgerin 7
|