Stripboek van de maand mei 2011 
Maagdenbos 1 - Bijl HC
Dufaux & Tillier

 

Jean Dufaux... de man weet van geen ophouden. Op het moment van dit schrijven zijn er in onze shop zo'n 160 strips leverbaar van zijn hand. Dat is verschrikkelijk véél! En je moet niet raar opkijken als dat aantal in een paar maanden tijd alweer flink opgelopen is, want Dufaux is nog lang niet van plan te stoppen.
Zijn werk valt uiteen in twee delen: Het is super, of het is bagger.
OK, ik chargeer een beetje...
Zodra Dufaux begint met zijn favoriete onderwerp – over demonen neuzelen – haak ik af (Kruistocht, Niklos Koda, Djinn), maar daar staat tegenover dat ik een flink aantal van zijn andere strips (Murena, Aasgieren, Klaagzang van de verloren gewesten) geweldig vindt! Waarschijnlijk bedient hij met de strips die ík niet op waarde weet te schatten een ánder deel van het stripminnend publiek.
Een veelzijdig scenarist dus, maar ik zal niet elke strip van zijn hand blind aanschaffen.

 

 

Met Maagdenbos heeft hij – wat mij betreft – weer eens in de roos geschoten. Het is een sprookje dat met het eerste deel Bijl meteen nieuwsgierig maakt naar de volgende delen.
De mensen en de dieren leven al eeuwen in onmin. Om daar een eind aan te maken besluiten een mens en een wolf kun kinderen aan elkaar uit te huwelijken. Een samenwerkingsverband tussen de hogere dieren en de mens zal voor beide partijen vele voordelen op moeten gaan leveren.
Helaas gooit de bruid – samen met de aanstaande zwager van de gom – roet in het eten en niet zo zuinig ook. De bruidegom laat het leven en de bruid vlucht naar het maagdenbos.
Dat betekent oorlog, maar de gedode bruidegom was de legeraanvoerder van de wolven. Om een kans te maken in de strijd tegen de mens moet diens broer overgehaald worden de fakkel over te nemen. Maar die voelt daar weinig voor en ook niet alle wolven zijn even blij met het idee dat Vuurwolf – die nota bene een een lagere diersoort huwde – hen in de strijd moet voorgaan...

 

Het prachtig getekende Maagdenbos is zuiver een sprookje, vol wandelende, aangeklede en pratende dieren, toverspreuken en magische plekken, maar wel een fabeltje waar de alledaagse werkelijkheid – met alle vooroordelen, roddel en achterklap die onze maatschappij kenmerkt – doorheen schemert.
Dufaux heeft weer goud in handen...

 

(HH)