Stripboek van de maand februari 2011 
Stad van klei
Milan Hulsing

Dat Milan Hulsing tekenen – of liever schilderen – kon, dat wist ik. Dat heeft hij met zijn debuut Wat Fred niet wist afdoende bewezen. Indrukwekkend, maar met zijn verhalen wist hij me toch niet echt te overtuigen. Te cynisch, te gezocht. Ook het plot van zijn nieuwste boek lijkt wat gezocht, maar dat vergeet je zodra je er in begint te lezen. Stad van klei is een ware pageturner en Hulsing is enorm gegroeid als verteller.
In een losse schilderstijl, die enigszins lijkt op die van Rabate's Ibicus, doet hij uit de doeken hoe Salem, een Egyptische ambtenaar, op het idee komt het stadje Khaldiya te verzinnen om de salarissen van de denkbeeldige politieagenten in eigen zak te kunnen steken.
Rijk worden zonder er iets voor te hoeven doen blijkt lastiger dan gedacht.
Om op het departement geen argwaan te wekken moeten er immers wél politierapporten binnenkomen uit Khaldiya en dus zit Salem avond aan avond politierapporten bij elkaar te verzinnen. Als zijn fantasie hem in de steek laat besluit hij dat hij een plattegrond van Khaldiya nodig heeft. Op zijn kamer bouwt hij een stad van klei en deze visualisering helpt. Salem hoeft alleen nog maar goed te kijken naar zijn stadje om te zien wat de politiechef bezig houdt.
Dichter en dichter komt Salem hem op de huid.
Tot de politiechef er genoeg van heeft en besluit Salem aan te pakken...

Stad van klei is een intrigerend verhaal, dat Hulsing baseerde op een Egyptische novelle van Mohamed El Bisatie. Of het feit dat Hulsing tegenwoordig in Caïro woont er iets mee van doen heeft is gissen, maar zijn jongste boek is één van de meest indrukwekkende Nederlandse strips van de laatste jaren. Het heeft internationale allure en Hulsing kan met dit boek de concurrentie met zijn Franse collega's moeiteloos aan.

(HH)