In deze Vlooien met Balbo zoek ik niet naar gastoptredens, maar naar kleine foutjes van stripmakers.
Het is geen kritiek, hoor. Striptekenen is een heel moeilijk vak, waarbij de tekenaar op onvoorstelbaar veel dingen moet letten.
Probeer dan maar eens te onthouden aan wélke voet je personage ook al weer gewond raakte...
In Blake & Mortimers Het testament van William S. verzwikt Sarah Summertown haar RECHTERenkel (1).
Een paar pagina's verderop heeft de dokter echter haar LINKERenkel ingetapet (2)!

Weer enkele pagina's verder heeft óf de geneesheer óf tekenaar André Juillard de fout ontdekt en is mevrouw Summertown's RECHTERbeen in het gips gezet (3). Nou, toch nog goed gekomen.
Of niet? Aan het eind van het avontuur zit haar LINKERbeen weer in het gips (4)!

Ook striptekenaar Franҫois Walthéry maakt wel eens een foutje, waar hij de lezer zelf op attent maakt in het dossier van de eerste integrale Natasja 1971-1975.
In het middelste plaatje tekende hij Natasja met twéé linkerhanden (5)!

Natasja-tekenaar Francois Walthéry geeft zijn missers altijd ruiterlijk toe en kan daar smakelijk om lachen.
In het dossier van de tweede integrale Natasja wijst hij Balbo op de volgende foutjes:
-De vrachtwagens die hij in het avontuur Een troon uit de lucht tekent hebben dubbele voorbanden (6).
Met achterbanden kan dat best, maar met voorbanden - waarmee gestuurd moet worden - nooit!
-In 2006 werd het verhaal De dertiende apostel opnieuw gepubliceerd in het weekblad Spirou.
Walthéry tekende een nieuwe voorplaat, die nu dienstdoet als voorplaat voor de tweede Natasja integrale.
Maar niet voordat er even een foutje werd weggepoetst: Natasja had op de Spirou-cover twee rechtervoeten (7). Op de voorkant van de integrale is haar anatomie weer even correct als altijd (8).

In de vijfde Natasja integrale geeft Walthéry grif nóg een anatomisch foutje toe.
Voor een muziek/stripcombi-project Mambo in Buenos Aires tekende hij een monharmonicaspeler.
Als je goed kijkt zie je dat Walthéry de man dríe handen (9) gegeven heeft... handig!

Roodbaard heeft zoals het een échte piraat betaamt een ooglapje. Voor zijn RECHTERoog (11).
Voorop het 22ste Roodbaard-album Het verdoemde goud van Huacapac is een portret van Roodbaard ingezet. Daarop is hij ineens blind aan zijn ándere oog (10). Zijn ooglap bevindt zich hier voor zijn linker-, in plaats van voor het gebruikelijke rechteroog.
De fout is ontstaan doordat een bestaande prent gespiegeld op de cover is geplakt...

Nog een Roodbaard-foutje van een redacteur:
In Pep 52 van 1966 heeft een wonderlijke wisseling plaatsgevonden.
Tekenaar Victor Hubinon blijkt ineens de tekst van de strip geschreven te hebben, terwijl schrijver Jean-Michel Charlier de tekeningen verzorgde (12).
Foutje! [Dank aan Winfried!]

In de fraaie integrale uitgaven die vandaag de dag aan de lopende band het licht zien doen uitgevers hun uiterste best de strips zo goed mogelijk te presenteren:
Soms worden ze opnieuw ingekleurd, gescand van de originele platen en helemaal opnieuw vertaald en geletterd. Een secuur werkje, dat blijkt ook weer uit de Bernard Prince integrale Brand in de oase / De wet van de orkaan.
Sherpa levert altijd puik werk, maar ja... er gáát wel eens iets mis.
De letteraar heeft wel keurig aangetekend dat op de plek van het geweerschot nog een stukje 'tekst' (13) moest komen, maar het opnieuw beletteren van 'Pieuuw' (14) is er helaas bij in ge -euh- schoten...

Een soortgelijk foutje vond Balbo in de zevenentwintigste Blake & Mortimer De schreeuw van Moloch.
Op pagina 15 heet het koopvaardijschip waarin professor Scaramian een laboratorium geïnstalleerd heeft nog de Pathna (15). Die tekst had ook op pagina 25 ingevoegd moeten worden, alleen is dat daar vergeten en is per ongeluk de aanwijzing 'tekst' blijven staan (16)...

En dan nog een foutje van de inkleurder:
In het Suske & Wiske-album De sonometer wordt Lambiek het slachtoffer van een ontploffing.
Als hij met aan flarden gescheurde kleren op pad wil gaan spreekt Wiske hem daarop aan (17).
Lambiek beseft dat Wiske gelijk heeft en trekt een lichtblauw pak aan, maar komt tot de ontdekking dat hij iets in de broekzak van de vernielde broek heeft laten zitten, waarop hij naar huis terugkeert en de vernielde broek opnieuw aantrekt.
De broek is dan op miraculeuze wijze echter ineens van kleur veranderd en niet langer grijs, maar lichtblauw (18)...

Maar het kan nog gekker: In Don Lawrence's Trigië haalt keizer Trigo een wel heel bijzondere verkleedtruc uit.
In het verhaal Oorlog met Hericon (Trigië integraal 1) moet hij vechten met een tijger. Hij begint het gevecht in zijn Romeins-achtige tuniek (19). Tegen het eind van het gevecht draagt hij ineens een aan flarden gescheurd overhemd (20).
Jaaaa.... dat zat ónder de tuniek, denk jij nu.
Nope.... Hij draagt ook ineens een lange broek die hij onmogelijk onder zijn tuniek had kunnen verbergen, want aan het begin van het gevecht heeft hij blote benen (19)!

Dat was het voor deze keer, tot in een volgende Vlooien met Balbo,

Balbo de Strip-Aap