Recensie Marsupilami HC Het beest 1
door Frank Pe & Zidrou (naar Andre Franquin)

André Franquin bedacht één van de beroemdste stripwezens ooit: De Marsupilami. Hij schreef er een aantal geweldige Robbedoes & Kwabbernoot-avonturen omheen, maar het figuurtje bleek te beperkt om er echt iets geweldigs mee te doen. Met de Marsupilami-stripreeks van Batem is op zich natuurlijk niets mis, maar – net als met De Smurfen, ook al zo'n geniale creatie – komen de opvolgers van hun bedenkers niet veel verder dan het maken van zachte, kindvriendelijke albums.
Zowel De smurfen als de Marsupilami lenen zich net iets te goed voor knuffels...
Onlangs keerden de rechten van de Marsupilami terug bij uitgeverij Dupuis (nadat Franquin stopte met Robbedoes droeg hij al zijn creaties over behalve Roeltje en de Marsupilami).
Het dier keerde natuurlijk terug in de Robbedoes & Kwabbernoot-reeks, maar wat kon je er verder mee? Het recente album met korte verhalen door diverse stripmakers viel me zwaar tegen, maar nu is er het eerste deel van Het beest.

Tekenaar Frank Pé kennen we van Ragebol en Zoo en dat hij dieren tekenen kan moge daaruit duidelijk zijn. Hij tekende ook een deel in de Robbedoes oneshot-serie Het licht van Borneo. Ook daarin waren de dieren prachtig getekend, maar het verhaal – geschreven samen met Zidrou – hield niet over. Blijbaar smaakte de samewerking toch naar meer en de heren sloegen de handen ineen voor Het beest.

Pé en Zidrou kregen vrij spel van de uitgever en het is bij het openslaan van dit eerste deel meteen duidelijk dat ze zich dat geen twee keer lieten zeggen.
Pé begint het album met ruim opgezette platen van de haven van Antwerpen anno 1955. Hij heeft de juiste sfeer meteen te pakken en het gebruikelijke knuffelige van de Marsupilami is ver te zoeken.
Het is duidelijk waar dit op aan gaat: drama!
Zidrou revancheert zich voor het wat zwakke scenario van Het licht van Borneo. Het verhaal van de jonge Francois die het opneemt voor de underdog door zwakke diertjes mee naar huis te slepen en op te lappen overtuigt op alle fronten. Frank Pé zegt erover dat Zidrou – zonder iets van Pe's jeugd te weten – in Francois Pe's jeugd perfect gevat heeft.

Het tekenwerk is overweldigend, de Marsupilami van Pé en Zidrou levensecht en het verhaal realistisch maar ook aandoenlijk en grappig.
Er zit dus toch méér in die Marsupilami dan hij in de afgelopen vijftig jaar heeft laten blijken!

(Hans Hartgers)

Interesse? Koop het album hier!