Recensie Een vreemd maar teder geraas HC
door Zep

Vijfentwintig jaar lang leeft Marcus al als Kartuizer in een klooster.
Praten doet hij zelden en hij is er volledig afgesloten van de buitenwereld.
Bewúst.
Ik kan me er niets bij voorstellen, maar ook weer wel. De dagelijkse diarree van nieuws en non-nieuws die ons overstroomt en waar dankzij de verregaande invloed en alomtegenwoordigheid van de media haast niet aan te ontkomen is maakt leven búiten onze maatschappij niet eens zo'n onaantrekkelijke gedachte.
Maar de hele dag stil zijn... Geen muziek meer horen... Vijfentwintig jaar lang!
Dat moet ook de stripmaker Zep zélf (die een fervend popmuziekliefhebber is) de bibbers op het lijf jagen.
Ondanks dat weet Zep zich bijzonder goed te verplaatsen in zijn hoofdpersoon.


Als een tante uit een vorig leven – toen Marcus nog William heette – overlijdt, dwingt dat William terug te keren naar de beschaafde wereld. Hij ziet er tegenop, maar ach het is maar voor één dag. Liederlijk gedrag van William's neef gooit echter roet in het eten en William wordt gedwongen zijn verblijf buiten de vertrouwde muren van zijn cel in het klooster te verlengen.
Het verblijf wordt veraangenaamd door de toevallige ontmoeting met Mary, wier voeten op Williams plaats (in de trein) liggen, hetgeen een dialoog tussen de twee op gang brengt.


Prachtig verhaal van Zep, die – na Mannen onder elkaar dat eenzelfde soort toon kent, maar toch heel anders is – opnieuw een meesterwerkje aflevert.
Schitterend tekenwerk, heel subtiel kleurgebruik en een intiem, ja téder, verhaal.

(HH)

Interesse? Koop het album hier!