Recensie Sporen van het toeval
De Spaanse bevrijders van Parijs
door Paco Roca

Paco Roca is een Spaanse stripmaker die pas sinds kort in de Nederlandse schijnwerpers staat. Zijn Rimpels vonden we indertijd al een goede strip, maar hij trok ons pas écht over de streep met het dit jaar vertaalde La casa. Krap een half jaar later worden we al weer verwend met Sporen van het toeval. En dat vinden we minstens zo goed!
Waar La casa een heel persoonlijk boek was (over de manier waarop kinderen omgaan met het overlijden van ouders) lijkt Sporen van het toeval grotere thema's aan te snijden. Het gaat over Spaanse antifascistische strijders – die hun land moesten ontvluchten toen Franco aan de macht kwam. Ze kwamen in de woestijnoorlog in Afrika terecht en werden uiteindelijk in 1944 de mede-bevrijders van Parijs.
Het is een geschiedenis die weinig bekend is, over het algemeen wordt aangenomen dat de Engelsen en de Amerikanen Europa bevrijdden.

Paco beschrijft in dit boek grote, wereldomvattende gebeurtenissen, maar weet het toch persoonlijk te houden door een kunstgreep toe te passen die zeer goed uitpakt. Net als La casa – waarin de jongste zoon José praatte met de buurman van zijn overleden vader – bestaat Sporen van het toeval voor een groot deel uit dialogen. Journalist Paco voert gesprekken met oud-strijder Miguel Ruiz.
Die wil helemaal niet praten over zijn (burger)oorlogsverleden en stelt zich aanvankelijk heel dwars op.
Mooi is om te zien hoe in de strip Paco langzamerhand het vertrouwen van Ruiz wint. Die beseft al vertellend dat zoiets heel heilzaam kan werken. Het thema van de veteraan die niet over de oorlog wil praten wordt hier door Roca heel fijntjes en geloofwaardig aangepakt.
Roca tekent de gesprekken tussen Paco & Ruiz heel sober, met slecht enkele kleuren en haast schetsmatige lijntjes.
Het verhaal van Ruiz tekent hij uitbundiger in een eenvoudig ogende, maar zeer geraffineerde, stijl. Het doet – dit slechts ter referentie – in de verte iets denken aan het tekenwerk van Agent Orange. Het kleurgebruik is stemmig en ondersteunt verhaal en sfeer.
Het verhaal dat Roca vertelt is meeslepend en overweldigend. Net als in La Casa weet hij in aanleg statische en saaie scènes levendig op de lezer over te brengen.
Paco Roca is een heel knappe stripmaker en dit boek over een vergeten groep verzetstrijders is één van de beste strips die ik dit jaar las!

(HH)

Interesse? Koop het album hier!