Recensie Waar zijn de mooie dagen? deel 1 & 2
door Alex Tefenkgi & Jim

Jim 'maakte het' enige tijd geleden met het door hemzelf geschreven Een nacht in Rome.
Het bleek voor uitgeverij Saga een verkooptopper en daarom is 2016 uitgeroepen tot het Jim-jaar.
Hm.
Op basis van één goed album? Want het tweede deel van Een nacht in Rome vonden wij toch voornamelijk een herhaling van zetten. Na het lezen vroeg ik me af of het niet beter was geweest als Jim het bij dat ene deel gelaten had. Maar goed, verkoopcijfers liegen niet en Saga poepte er dit jaar al acht (8!) albums van Jim uit, als je de softcovers telt; harde kaften bevatten bij Saga vaak twéé softcover albums.
Jim kan dat allemaal niet alleen. Mooie momenten heeft hij – net als – Een nacht in Rome – helemaal alleen gemaakt, maar alle andere strips die in 2016 van zijn hand verschenen heeft hij enkel geschreven. Het is verbazingwekkend hoe dicht de tekeningen van de door hem geselecteerde tekenaars tegen die van hemzelf aanschurken. Het werk van Mig (Een klein boekje) oogt iets ronder en daardoor kinderlijker, maar de tekeningen van Lounis Chabane (Helena) en Alex Tefenkgi (Waar zijn de mooie dagen?) komen heel dicht in de buurt van Jim's eigen tekenwerk. Des te knapper als je weet dat Tefenkgi's eerder in het Nederlands vertaalde strip Stille helden grafisch heel anders is, veel karikaturaler. Maar 'Jim's stijl' ligt hem best goed en op de tekeningen van Waar zijn de mooie dagen? valt weinig aan te merken.

Hugo Archer, Etienne Chevez en Jean-Marc Brouillis-Desmaclons erven elk een pakje van hun vriend Fred, die zelfmoord pleegde. Ze worstelen met diens dood, maar ook met het waarom van de erfenis. Hugo kreeg een fiets met één wiel en een katapult, Jean-Marc een trekzak en een stapeltje opera-kaartjes en Etienne een boek van Jean-Paul Sartre. Wat probeert Fred hen – over het graf heen – duidelijk te maken?
Probeert hij hen überhaupt iets duidelijk te maken?
Hugo belt op een dag het 06-nummer van Fred en krijgt een nieuwe abonnee aan de telefoon die het nummer toegewezen kreeg. Hij noemt de man consequent Fred en vreemd genoeg ontstaat er een min of meer blijvend contact met Fred's plaatsvervanger.
Waar zijn de mooie dagen? is een mooi verteld verhaal over jonge mannen met existentiële vragen waar ze maar geen antwoord op kunnen vinden. Jim tilt nogal zwaar aan niet-uitgekomen jeugddromen. Terwijl voor de meeste mensen dat soort dromen gewoon ingehaald worden door het echte leven en daarna in de vergetelheid raken, blijven de drie vrienden hameren op hetgeen hen niet gelukt is. Soms verspelen ze daarbij hetgeen ze wél gelukt is.
Dit tweeluik mag dan een tragische inslag hebben, het is uiteindelijk ook een feelgood-strip als Jim middels een fraai slot alle vragen die de dood van Fred bij de vrienden opgeworpen heeft beantwoordt. Elk geschenk bewijst zijn nut.

Het thema van Waar zijn de mooie dagen? is – net als Een nacht in Rome – de onvervulde droom. Een thema dat Jim blijkbaar hoog zit.
Vreemd... Ik neem aan dat Jim droomde van succes als striptekenaar en dat is toch maar mooi uitgekomen met Saga's Jim-jaar.

(HH)

Interesse? Koop het album hier!